«Ο Τζωρτζ Χόρτον¹ πίστευε πως μονάχα η καταστροφή της Καρχηδόνας απ’ τους Ρωμαίους μπορούσε να συγκριθεί με το τέλος της Σμύρνης, σε φρίκη, θηριωδία κι ανθρώπινο πόνο. “ Καθώς το αντιτορπιλλικό²  ξεμάκραινε απ’ τη φοβερή σκηνή και το σκοτάδι έπεφτε, οι φλόγες που τώρα λυσομανούσανε σε μεγάλο μέρος της πολιτείας γίνονταν ολοένα πιο λαμπερές, παρουσιάζοντας μια σκηνή απαίσιας και μακάβριας ομορφιάς”, έγραψε. “ Ωστόσο στην Καρχηδόνα δεν υπήρχε κανένας στόλος χριστιανικών πολεμικών, που ν’ ατενίζουνε μια κατάσταση που γι’ αυτήν ήταν υπεύθυνες οι κυβερνήσεις τους”. Οι Τούρκοι είχανε καταληστέψει, κατασφάξει και τέλος κατακάψει την πόλη, “επειδή συστηματικά τους άφηναν να πιστέψουνε” πως κανείς δε θ’ ανακατευότανε στην υπόθεση.

        “ Μια απ’ τις πιο ζωντανές εντυπώσεις που πήρα μαζί μου φεύγοντας απ’ τη Σμύρνη ήταν ένα συναίσθημα καταισχύνης επειδή ανήκα στο ανθρώπινο γένος.” »

• Ο Αμερικανός πρόξενος στη Σμύρνη.

• Το πλοίο με το οποίο ο Χόρτον μαζί με τη γυναίκα του και μία Ελληνίδα υπηρέτρια εγκατέλειψε τη Σμύρνη.

Απόσπασμα από το βιβλίο της Μάρτζορι Χαουζπιάν « Η Σμύρνη στις φλόγες», μτφ. Θ. Καρζή, Βιβλιομεταφραστική, 1972.