You are currently viewing Γιώργος Γάββαρης: Ένα ποίημα   

Γιώργος Γάββαρης: Ένα ποίημα  

ΑΣΚΗΣΗ

Η έρημος ξεμακραίνει, ήμουν
συνεπαρμένος από την πάμφωτη
γλυκιά της αύρα.
Ένιωσα ντροπή μικρή πως
εδώ ψάχνω σημάδια.
Κίτρινοι κόκκοι ξεροί μαλακώνουν
και τσακίζουν το καύκαλο του εγωισμού.
Νιώθεις την γλυκιά συντριβή.
Ο χρόνος έχει πάψει να μετρά από καιρό,
μάρτυρας ο σταματημένος σκορπιός,
μέσα σε ασφόδελους κίτρινους.
Μια ασκητική ακινησία,
περιμένοντας τη συντροφιά ενός Αγίου,
μια ενδόμυχη βίωση.
Ερημίτισσα σκιά περπατούσε σαν να
ήθελε κάτι να κρύψει.
Μήτρα και τάφος μαζί.
Επιχώριοι άγγελοι κυκλοφορούν μια
συναστρία από μάτια, ελέγχουν
κώδικες μυστικούς, που
κρέμονται απ’ τον ουρανό.
Είναι η πλευρά του ήλιου που δεν γελάει.
Πόσο πολύ νύχτωσε στον κόσμο.

Και η ποίηση αφήνει γεύση περίεργη πικρή
απ’ το χαμένο δηλητήριο του ακίνητου σκορπιού..

 

Ο Γιώργος Γάββαρης γεννήθηκε και ζει στην Σπάρτη.
Έχει εκδώσει τέσσερα ποιητικά βιβλία:
* ΘΙΝΑ-ποιήματα-2010-Publibook
* ΧΩΜΑΤΟΣΠΟΡΟΙ-Χαικού-2015-Πνευματική Εστία Σπάρτης
* ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ-Ποιήματα-2016-Εκδόσεις των Φίλων
* ΛΑΜΨΗ ΛΕΠΙΔΟΠΤΕΡΩΝ-Χαικού-2018 (Μαζί με την Φωτεινή Βασιλοπούλου)- Εκδόσεις των Φίλων

 

 

 

Αφήστε μια απάντηση

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.