You are currently viewing Νάνση Εξάρχου: δυο ποιήματα

Νάνση Εξάρχου: δυο ποιήματα

 Κυκλαδικά ειδώλια

 

Χέρια σταυρωμένα

κάτω απο το στήθος.

Γυναίκες ακέφαλες,

Δίχως  να βλέπουν

Ούτε ν´ ακούν.

Αναπνέουν   μόνο και

Στέκονται

Ακίνητες

Στον χρόνο

Νησιώτισες που

Επικοινωνούν

Σιωπηλά κι αέρινα

Στέλνοντας την σκέψη τους

Στα μυστηριώδη αγάλματα

Της νήσου του Πάσχα.

 

 

Τριγωνομετρία

 

Τυλιγμένοι στον ύπνο 

διασχίζουμε ο καθένας χωριστά 

τις στέπες της καρδιάς μας.

Στις φυλλωσιές των εγκεφαλικών μου κήπων

με κυνηγά η εικόνα σου.

Παίζω μαζί σου κι αφήνομαι να νικηθώ

Μόνο και μόνο για να σ´ αιχμαλωτίσω.

Με αγγίζει το χέρι που φορά του γάμου μας

Τη βέρα,  

Σημάδι πως στο δίχτυ του

Έχω πιαστεί.

Πριν κρύψω το κεφάλι μου στην άμμο

Ένα αυγό στρουθοκαμήλου φόρεσα.

 

 

 

 

 

Αφήστε μια απάντηση

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.