You are currently viewing Παυλίνα Παμπούδη: Νυχτολόγιο XXVIII

Παυλίνα Παμπούδη: Νυχτολόγιο XXVIII

Δεν είχε πέρασμα, θα ήταν αδιέξοδο, μα προχωρούσα.

Από τυφλό σημείο σε τυφλό σημείο άναβαν τα άστρα

Αναγκασμένος ξαφνικά αυτόφωτος

Απέχοντας από Θεό και άνθρωπο, μια πολυμορφική οδύνη

Γραμμή έγραφα τεθλασμένη ολοένα

Από το ένα φως στο δεύτερο, στο τρίτο, ώς το άπειρο

Και να, πανόραμα, κάποτε φανερώθηκε στο νου μου

Γράφημα:  

Η αστρική πλεκτάνη η συνέχοντάς μας, αμερόληπτη

Στην εχεμύθεια των ουρανών

Κι είδα τη γη

Ν’ ανασυνθέτει με υπομονή οστά στο διαρκές λυκόφως

Κάποτε να ξαναχτιστούν με κλάματα και δυνατές φωνές  

Τις ρίζες όλες ν’ αγκαλιάζονται στον κάτω κόσμο

Κι είδα τη θάλασσα, την παλαιά των ημερών

Που αγνοούσε πως υπήρχα κι είχε δίκαιο

Με ταραγμένους τους καθρέφτες της απ’ τον βυθό

Ν’ αντανακλούν ηχώ έκκλησης για βοήθεια

Από βαθύ ύπνο αλόγου 

Τότε, ομπρέλα συγχορδίας μαύρης άνοιξε

Απότομα

Πάνω απ’ τη βροχή των διαττόντων

Ξυπνούσα πάλι, βρήκα πέρασμα.

Παυλίνα Παμπούδη

Η Παυλίνα Παμπούδη σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου (Ιστορία – Αρχαιολογία) και παρακολούθησε μαθήματα Μαθηματικών στη Φυσικομαθηματική Σχολή και ζωγραφικής στην Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα και στο κολέγιο Byahm Show School of Arts του Λονδίνου. Έχει εκδώσει μέχρι στιγμής 15 ποιητικές συλλογές, 3 βιβλία πεζογραφίας, περισσότερα από 40 βιβλία δήθεν για παιδιά και 31 μεταφράσεις λογοτεχνικών έργων. Επίσης, έχει κάνει 3 ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής, και έχει γράψει σενάρια για το ραδιόφωνο και την τηλεόραση, καθώς και πολλά τραγούδια.

Αφήστε μια απάντηση

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.