You are currently viewing Σωτηρία Μιχαλοπούλου: Δυο ποιήματα

Σωτηρία Μιχαλοπούλου: Δυο ποιήματα

 Vertigo

 

Στροβιλιζόμενη, αναπνέω το φως σου.

Δίνη νερού σε αποκαλύπτει

και σε βυθίζει ως εκεί που δεν κοιτούν τα μάτια.

 

Ρίγη σιγής, κάποια γραφή μου εκεί συντετμημένη,

ίπταται ύψη κι απαιτεί υγρές φωνές, λάθρες ζωές,

σαν τύψη σκαλισμένη.

 

Μέσα στους κύκλους σου μετρώ τις χίλιες μέρες,

τόσο ζεστές, τόσο ψυχρές,

γέρνω να πιώ, κατακλυσμός,

στα ακρωτήρια περπατώ χωρίς αντένες,

στις ερωτήσεις σου απαντώ

για ξένες έγνοιες.

 Γόνδολα

 

Κάποιες φορές θέλω να φύγεις απ’ τη μνήμη,

να σ ’απαλείψουν οι ουρανοί των συνειρμών μου

και ν ’ακουμπήσεις μόνος έξω

απ’ το κλειστό παράθυρό μου.

 

Όταν τραντάζεσαι στο μυαλό μου

είν’ οι αιώνες που σε στερεώνουν,

όταν μεθάς το λογισμό μου

είναι οι στίχοι που σε δικαιώνουν.

 

Κι έρχεσαι γελαστός, ευθυτενής, ακμαίος

σε κάθε τεθλασμένη αναπνοή μου,

σβήνεις και ισχυροποιείς

κάθε φωνήεν μου μαζί σου.

 

Ξέρουν οι λέξεις μου να διαφεύγουν,

νύχτα θα μπεις σε μια τους μόνο,

θα πλεύσεις το Κανάλ Γκράντε

και θα σε χάσω από το χρόνο.

   

                                                                                

 

BΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Γεννήθηκα στην Αθήνα και σπούδασα στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών  στο τμήμα  Ιστορίας και Αρχαιολογίας. Συνέχισα τις μεταπτυχιακές μου σπουδές στο Πανεπιστήμιο του St. Andrews στη Μ. Βρετανία στον τομέα της Ιστορίας της Τέχνης (M.Litt).

Υπηρετώ ως φιλόλογος  στη Δημόσια Μέση Εκπαίδευση από το 1993. Από το 2004 έχω οργανική θέση στο Πειραματικό Μουσικό Λύκειο Παλλήνης.

                                                                                                

Αφήστε μια απάντηση

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.