Ἡ  θεια-Ἀχτίτσα  τὰ Χριστούγεννα

Κι ἂν σήμερα ὅλοι ἐμεῖς,

 τῆς παλαιᾶς παιδείας μετασχόντες,

ζοῦμε ἀναπάντεχα

ἐμπρός σὲ μιὰν ὀθόνη συνεχῶς,

–μιὰ νέκυια περίεργη τῶν ζώντων

μὲ  τοὺς ἀνθρώπους σὰν σκιὲς

σὰν εἴδωλα καμόντων–

ξυπνάει ὅμως μέσα μου,

καθὼς πλησιάζουν μέρες γιορτινές,

μιὰ μνήμη παλαιικὴ καὶ μὲ στοιχειώνει.

Δὲν εἶναι τόσο τὰ δυὸ ὀρφανὰ

ποὺ θὰ φορέσουν «καθαρὰ ὑποκαμισάκια»

εἶναι κυρίως ἡ  ὁλοκαίνουργια

–ἀνήμερα Χριστούγεννα–

ἡ «ἄδολη» μαντήλα τῆς θεια-Ἀχτίτσας

–τὸ παρά προσδοκίαν ἐπίθετο

ποὺ ἐξαϋλώνει τὸ ὑλικὸ

χαρίζοντας ἐλάχιστο  δικαίωμα στὴν ὀμορφιά

σὲ μιὰ πτωχὴ γριὰ Σταχομαζώχτρα.

 (19 Δεκεμβρίου 2020)