You are currently viewing Φωτεινή Κονταργύρη: Ένα ποίημα

Φωτεινή Κονταργύρη: Ένα ποίημα

Η μπάλα

 

Ένας μεγάλος κύκλος πρόβαλε με χαρά
Ξαφνικά μάλλον
Από το πουθενά δεν λες καλύτερα;
Ωραία ήταν!
Και μετά μικρά κυκλάκια φάνηκαν
Το ένα μέσα στο άλλο
Ομόκεντρα νομίζω λέγονται

Πολλή χαρά, πράσινοι κύκλοι ελπιδοφόροι

Ένας από δαύτους ήρθε και κάθισε στο κεφάλι μου σαν φωτοστέφανο!
Καλέ τι λάμψη!
Ω! Τι πληρότητα!
Οι κύκλοι μου έδωσαν στέγη καινούρια
Αυτό ήθελα
Διακαώς
Και χώρο απέραντο να … παίξω ποδόσφαιρο
Δεν το ήξερα ως χτες πόσο μου αρέσει τελικά το σπορ
Έπαιξα ωραία, δεν ήταν τίποτα στημένο
Η χαρά του παιχνιδιού, έτσι, χωρίς έπαθλο

Μετά
Ξαφνικά
Από το πουθενά
Ω Θεέ μου!
Έπιασε βροχή και οι ζαχαρένιοι κύκλοι έλιωναν ο ένας μετά τον άλλο
Το πράσινο χρώμα ξεπλενόταν και αυτό
Χρώμα ζαχαροπλαστικής ήτανε ρε συ, θα τρελαθώ!

Τα δοκάρια έπεσαν
Έμεινα άστεγη, χωρίς διάθεση για ποδόσφαιρο
Η μπάλα χάθηκε μαζί με τους κύκλους
Είχε μείνει μόνο το μικρό μου φωτοστέφανο καρφιτσωμένο στο κεφάλι
Κάτι σαν μαγιά για τους επόμενους κύκλους

 

Αφήστε μια απάντηση

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.