ΤΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ

Τέλος, θα σηκωθούν τα τριαντάφυλλα να μας πυρπολήσουν.

Αυτή θα ‘ναι η συντέλεια του κόσμου, τα τριαντάφυλλα.

 Δεν ήρθαν τελικά τα τριαντάφυλλα να μας πυρπολήσουν

παρέμειναν ωχρές οι ψυχές μας κι ανήμπορες

μπροστά στα μικρά περιστατικά

που συνθλίβουν καθημερινά τη ζωή μας.

Εν τω μεταξύ μηρυκάζουμε τ’ όνειρο

περπατώντας δεκάδες χιλιόμετρα μέσα σε λίγα τετραγωνικά

γιατί δυστυχώς δεν μπορέσαμε κείνο τον Μάη

να τον ταξιδέψουμε σ’ όλα τα δέντρα

σ’ όλα τα νερά

κι έτσι δεν ήρθαν τελικά τα τριαντάφυλλα.

Τα καράβια έχουν κολλήσει στο νυχτερινό καθρέφτη

και σκουριάζουνε στην περισυλλογή.

Ρυτίδες στο μέτωπο

ρυτίδες στην ψυχή

κι ο δρόμος στενός μέχρι τη θάλασσα.

Τι να σου κάνουν πια τα καράβια

κι οι τεθλασμένες προοπτικές σε αδιέξοδους δρόμους,

τα γιασεμιά έστω και τα κλεμμένα φιλιά

αφού δεν ήρθαν τελικά τα τριαντάφυλλα.

ΕΞΑΡΧΕΙΑ

 Εκατοντάδες τετραγωνικά εναποτέθηκαν

μέσα μου καδραρισμένα, σε μικροφίλμς

κι ακούω τώρα καλύτερα το σφυγμό σου

σα να κρατώ μέσα στις χούφτες  μου

ένα ηλεκτρονικό ρολόι

ή, αν θέλεις, ένα πληγωμένο πουλί

κι ας σφυρίζουν τα περιπολικά τις νύχτες

κι ας επιβουλεύονται οι Ζητάδες τον αυθορμητισμό σου.

Πόσο κοντά στην καρδιά σου

 είν’ η καρδιά μου! Δε λαθεύω

 όταν σ’ αγαπώ.