You are currently viewing Αλεξάνδρα Ζερβού: Ένα ποίημα

Αλεξάνδρα Ζερβού: Ένα ποίημα

ΑΓΡΥΠΝΙΑ

 

Πάντα τη νύχτα,

η ανάσα του σπιτιού γλυκαίνει,

γίνεται απόκοσμη

 σαν μουσική σιωπή.

Το ξημέρωμα, ανακαλύπτεις

 πούπουλα στη σκάλα,

τη γούβα απ’ τον αγκώνα του

στο μαξιλάρι

κι ένα χειρόγραφο

σε γλώσσα μυστική,

παρατημένο στο τραπέζι σου.

 

 Όμως αυτός έχει πετάξει πια.

Πάλι δεν είδες τίποτα!

 

This Post Has 2 Comments

  1. Ζεστή, γυναικεία γραφή, βελούδινη, με ένα απαλό παράπονο στο τέλος, τόσο θελκτικά συγκινητικό, που αφήνει πολλές γούβες στην ψυχή μου, νοτίζοντάς την.

    1. Αλεξάνδρα

      Σας ευχαριστώ πολύ.

Γράψτε απάντηση στο Αλεξάνδρα Ακύρωση απάντησης

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.