Συνομιλία με τον Ελύτη

-Ποίηση και εφηβεία 

Βίοι παράλληλοι 

-Είμαι νέος

Είσαι ποιητής

-Σου μοιάζω

Μου μοιάζεις 

-Επειδή νέος είσαι και συ

Φωτιά βάζεις με τις λέξεις

-Νέε, ερωτοφωτόσχιστος  περνάς

Στο μυαλό μου τριγυρίζεις

-Και συ στο προσκεφάλι μου ξαγρυπνάς

-ερήμην σου-

Τις νύχτες που αγριεύω

Παρέα  με τους στίχους σου

Τους φόβους μου παλεύω

-Την αγωνία σου καταλαβαίνω

Πλάσε τη λέξη σου και συ !

–Nα γίνω κι ο ίδιος ποιητής;

Την πιο ευαίσθητη χορδή μου τη χτυπάς!

« Ξερεις κάτι ; » , μου λες,

και γελαστός μου γνέφεις

«Αν γράφεις  ποίηση, ποτέ σου δεν γερνάς»