ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ

Μυρίζει θυμάρι και λιβάνι.

Κανένας δεν κλαίει. Σιωπή.

Κανένας δεν κινείται.

Όλοι μετέωροι ανάμεσα σε ό,τι ζουν και σε ό,τι ελπίζουν.

Τα κυπαρίσσια  τραγουδάνε  τη δύση

Τα μνήματα λευκά καράβια

στη θάλασσα της ανυπαρξίας.

Αξιοζήλευτοι όσοι έχουν πίστη 

ότι οι νεκροί κάποτε επιστρέφουν 

με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Δεν είναι λίγο. Μπορούν να κοιμούνται τα βράδια.