You are currently viewing ΕΦΗ ΦΡΥΔΑ: ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ- Αποκαλυπτικές συνεντεύξεις

ΕΦΗ ΦΡΥΔΑ: ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ- Αποκαλυπτικές συνεντεύξεις

Όπως ξέρετε, στην στήλη αυτή αποκαλύπτουμε άγνωστες πτυχές της ζωής και άγνωστες ενασχολήσεις, δεξιότητες και ενδιαφέροντα γνωστών μας ανθρώπων. Την τωρινή συνέντευξη μας την δίνει και πάλι μέλος της Συντακτικής Ομάδας του Περί Ου – το οποίο όμως, αμέσως μετά, εξαφανίστηκε χωρίς εξηγήσεις και χωρίς ίχνη. Οπότε, θα το αναφέρουμε απλώς ως Χ.

 Η συνέντευξη με το άτομο Χ. (κατά κόσμον ηλεκτρολόγο – μηχανολόγο και δοκιμιογράφο), σχετική με την άγνωστη ιδιότητά του ως ερασιτέχνη θεραπευτή εναλλακτικών ψυχών και δευτεροετή μαθητευόμενο στην τέχνη της γκρι μαγείας , ήταν προγραμματισμένη κατακαλόκαιρο σε ένα παλιό νεοκλασικό στα Εξάρχεια.

Έφτασα ακριβώς στην ώρα μου και χτύπησα το κουδούνι. Μόλις μπήκα με χτύπησε μια παράξενη οσμή, που γινόταν εντονότερη καθώς με το φως του κινητού μου ανέβαινα την θεοσκότεινη ξύλινη σκάλα. Τα παλιά σανίδια έτριζαν κι όταν πια βρέθηκα στο 3ο πάτωμα, είχα τόσο ζαλιστεί που νόμιζα ότι πατάω τριζάτες κατσαρίδες (επιρροή, σίγουρα, από την προηγούμενη συνέντευξη από την ερασιτέχνη εντομολόγο κα Παμπούδη).  Ο οικοδεσπότης με υποδέχτηκε με αφηρημένη εγκαρδιότητα, με οδήγησε στο νεοκλασικό του σαλονάκι και, μόλις κάθισα, μου προσέφερε ένα ποτήρι με πρασινωπό υγρό.
«Πιείτε, νεράκι είναι με λίγο αγγούρι και δυόσμο. Θα σας συνεφέρει! Φαίνεστε τρομαγμένη. Μην ανησυχείτε όμως: πριν έρθετε έκανα ένα καλό καθαρισμό πεδίου καίγοντας και σκορπίζοντας παντού στο χώρο φασκόμηλο και μαύρο πιπέρι. Το θέμα μας το απαιτεί!»

Κατέβασα το αγγουρόνερο σαν να ’τανε σφηνάκι, συμμαζεύτηκα, και άρχισα τις ερωτήσεις.

 Ε.Φ: «Κύριε Χ. πώς στραφήκατε στο πεδίο αυτό; Θέλω να πω,  ένας θεραπευτής της ανθρώπινης ψυχής έχει ένα συγκεκριμένο έργο, να θεραπεύσει τον άνθρωπο. Εσείς όμως προχωρήσατε παραπέρα, στη σχέση του ανθρώπου με το επέκεινα. Πώς προέκυψε η ενασχόλησή σας με τον φανταστικό κόσμο των φαντασμάτων;»

Χ.: «Τα πνεύματα…  Ξέρετε….»

Ε.Φ: «Ναι, ξέρω. Κι εμένα μ’ ενδιέφερε πάντα αυτό το πεδίο. Το πνεύμα είναι η ουσία της ύπαρξής μας και ίσως όλη μας η ζωή να περιστρέφεται γύρω από αυτό Πόσα έχουν να μας πουν τα πνεύματα! Θυμάστε στο φιλμ Η 6η αίσθηση, που ο Μπρους Ουίλις λέει στον μικρό που βλέπει νεκρούς να μην τους φοβάται, να τους μιλάει. Τι συγκλονιστικό! Δεν συμφωνείτε;»

Χ. «Ασφαλώς. Αλλά…»

Ε.Φ.: «Κατάλαβα. Θα προσπαθήσω να σας βοηθήσω να το αναπτύξετε. Είναι κάποια θέματα ζόρικα. Για να διευκολύνω τη συνέντευξη, επιτρέψτε μου να σας εμπιστευθώ κάτι πολύ προσωπικό: Όταν ήμουν μικρή αγαπούσα πολύ μια θεία μου, την θεία Σούζι. Ήταν μια αξιαγάπητη γυναίκα με πλούσιο συναισθηματικό κόσμο, πολλές μαύρες γάτες και κοκαλιάρικο φυζίκ. Μου διηγιόταν παραμύθια και με άφηνε να ανοίγω την ντουλάπα της και να δοκιμάζω τα ρούχα της. Μου άρεσε πολύ αυτό γιατί, όπως όλα τα κοριτσάκια, τρελαινόμουν να ντύνομαι μεγαλίστικα. Έτσι μας έβλεπες και τις δυο μες στη νύχτα ντυμένες στα κατάλευκα… Τότε η οικογένειά μου έμενε σε μια πολύ ασφαλή γειτονιά όπου κανείς δεν έκλεινε ούτε καν τα παντζούρια. Έτσι στέλναμε πρώτα μια από τις μαύρες γάτες της να περάσει μπρος από κάποιο παράθυρο κι ύστερα, ανεμίζοντας τις κατάλευκες εσάρπες μας κολλούσαμε τα μούτρα στα τζάμια των γειτονικών σπιτιών. Την επομένη λοιπόν όλοι είχαν κοινό θέμα συζήτησης. Είναι τόσο σημαντικό να υπάρχουν κοινά ενδιαφέροντα σε μια κοινότητα, δεν βρίσκετε; Ακόμα και αν αυτό ενδέχεται να γίνει με κάποιο κόστος. Στην περίπτωσή μας, ας πούμε, η γειτονιά ξυπνούσε μάλλον αλαφιασμένη, ωστόσο ξυπνούσε για τα καλά και μάλιστα για το κοινό καλό. Καυγάδες για τα νερά της μπουγάδας που πετούσε η κυρά-Φρόσω από το μπαλκόνι της, το αυτοκίνητο του κυρ-Βασίλη που ήταν πάντα παρκαρισμένο μπρος από την είσοδο του σπιτιού μας, τα νυχτερινά αλυχτίσματα του σκυλιού της δεσποινίδας Μελπομένης που δεν μας άφηναν να κλείσουμε μάτι – όλα είχαν πια ξεχαστεί, και το θέμα μας ήταν πλέον τα λευκά ξωτικά που προσπαθούσαν να μπουν στα σπίτια μας. Ο νους των γειτόνων έπαιρνε φωτιά και αναζητούσε απαντήσεις. Αλλά ακόμα και χωρίς τις απαντήσεις η κοινότητά μας είχε ωφεληθεί. Ήταν ενωμένη σαν γροθιά και με το πνεύμα στα κάγκελα. Θα καταφέρετε λοιπόν τώρα, μετά τη δική μου αφήγηση, να μας πείτε τι ήταν αυτό που έστρεψε το ενδιαφέρον σας στον αποκρυφισμό;»

 Χ: «Βεβαίως, να σας πω…»

 Ε.Φ. «Ξέρω τι θα μας πείτε: Πως πιστεύετε κι εσείς ότι τα πνεύματα έχουν κάτι να προσφέρουν στους ζωντανούς. Κι εγώ το πιστεύω. Έρχονται φορές, λόγου χάριν, που σκέφτομαι ότι οι νεκροί είναι πολύ καλύτεροι από εμάς που είμαστε ακόμα ζωντανοί (όπως λέει και το τραγούδι: σαν ροκ συγκρότημα. Τι στίχος: στο σκοινί! Και τι ρυθμός!) Και κακώς τους φοβόμαστε, δεν συμφωνείτε; Άσε που είναι και πολλά τρισεκατομμύρια περισσότεροι από τους ζωντανούς. Τι λέτε;»

 Χ. «Θα έλεγα πως…»

 Ε.Φ. «Και βέβαια αυτό θα λέγατε. Σκεφτείτε εκτός όλων των άλλων, ότι η εμφάνιση των φαντασμάτων είναι τόσο διαχρονική, τόσο αφαιρετική, τόσο στιλάτη! Ε λοιπόν, η εμφάνιση αδίκως έχει ταυτιστεί με κάτι ρηχό και ματαιόδοξο! Κατά τη γνώμη μου το στιλ κάνει τον άνθρωπο. Θέλω να πω ένα απέριττο λευκό ρούχο -ή σεντόνι ακόμα καλύτερα, μια μινιμάλ εμφάνιση στο σκοτάδι… Η φιλοσοφία του less is more είναι, θεωρώ, κάτι που εξόχως ταιριάζει με την εποχή μας, μια εποχή κρίσης που τα υλικά αγαθά κοστίζουν και το φαίνεσθε τίθεται υπό αμφισβήτηση σε σχέση με το είναι. Συνεπώς ένας λευκός μανδύας, που επιπλέον μας παραπέμπει στο ένδοξό μας παρελθόν – κάτι ιδιαίτερα εμψυχωτικό στις μέρες μας – είναι ό, τι πρέπει, νομίζω. Μα πείτε μας επιτέλους, μην μας κρατάτε σε αγωνία˙ πιστεύετε ότι τα πνεύματα έχουν κάτι να προσφέρουν στους ζωντανούς; Προς διευκόλυνση, να δώσω μερικά παραδείγματα. Η ζωή των ζωντανών μπορεί να γίνει σαφώς ευκολότερη, αν μπορέσουν να μάθουν από τα φίλια πνεύματα χρήσιμα πράγματα, π.χ. τρόπους εξαφάνισης όταν έρχεται για έλεγχο η εφορία, η πεθερά, ο σύζυγος της ερωμένης. Ή τρόπους να μπορείς να μεταφέρεις ένα μήνυμα, όταν το κινητό σου έχει χαλάσει ή βρίσκεται εκτός δικτύου. Και τόσα άλλα».

 Χ. «Πάνω σε αυτό θα ήθελα να πω…»

 Ε.Φ. «Αναρωτιέμαι αν πραγματικά θέλετε να μας πείτε κάτι, κύριε Χ! Ή θέλετε, αντιθέτως, να μας μπερδέψετε κι άλλο και να μας αφήσετε στο σκοτάδι. Καλά κατάλαβα την αινιγματική σας φύση- όταν σας βρήκα να χορεύετε καίγοντας φασκόμηλο. Εγώ όμως δεν παραιτούμε εύκολα, εδώ κατάφερα την κυρία Παμπούδη να μου μιλήσει. Θα σας κάνω μια ερώτηση κλειδί που είμαι σίγουρη ότι θα σας ξεκλειδώσει: πιστεύετε ότι ανάμεσά μας κυκλοφορούν καλά και κακά πνεύματα; Ας πάρουμε ένα τρανταχτό παράδειγμα από τη λογοτεχνία. Ο μπαμπάς του Άμλετ, που βγήκε στην ταράτσα και κάρφωσε τη Γερτρούδη του με αυτόν τον κακούργο τον αδελφό του. Εγώ πάντα πίστευα ότι αυτός ο γέρος είναι πολύ δόλιο πλάσμα. Ξεσήκωσε τον γιο του και κατέστρεψε ένα ζευγάρι, μια νέα γυναίκα που δεν το έβαζε κάτω – μια φεμινίστρια του καιρού της– που επιζητούσε μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή˙ αν και οφείλω να ομολογήσω ότι δεν είχε καθόλου καλό γούστο στους άνδρες. Και, στη συνέχεια, πήρε στο λαιμό του το ταλαίπωρο κι αλαφροΐσκιωτο παιδί του, και διέλυσε επιπλέον κι ολόκληρο βασίλειο. Μια τραγωδία… Ακριβώς! Ο κόσμος είναι άνω κάτω. Πάντα ήταν, αλλά τώρα ακόμα περισσότερο. Δεν πιστεύετε ότι το φάντασμα του μπαμπά του Άμλετ ενδέχεται να έχει βάλει το χέρι του – ή ίσως να μην το έχει ποτέ βγάλει από την ιστορία του ανθρωπότητας;»

 Χ: «Ναι, μπορεί….»

 Ε.Φ.: «Χαίρομαι που συμφωνούμε! Όχι πως θέλω να έχω πάντα δίκιο, αλλά είναι χρήσιμο, όπως λέτε κι εσείς, να καταλήγουμε σε ένα συμπέρασμα και να μην πελαγοδρομούμε στις συνεντεύξεις αυτές! Σας ευχαριστώ πολύ. Θα ήθελα να είχα περισσότερο χρόνο, είναι απολαυστικό να μιλάει κανείς μαζί σας. Το περιοδικό μας, οι αναγνώστες και εγώ προσωπικά σας ευχαριστούμε για την εκ βαθέων συνέντευξη που μας δώσατε!»

  

Έφη Φρυδά

Η Έφη Φρυδά γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, σε ένα ωραίο (ακόμα) κομμάτι του ιστορικού κέντρου. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία και Οικονομικά. Ασχολείται με τη λογοτεχνική μετάφραση σε όλη σχεδόν την ενήλικη ζωή της. Έχει μεταφράσει, μεταξύ άλλων, συγγραφείς όπως Ντύλαν Τόμας, Ντ. Χ. Λώρενς, Τ. Χάρντυ, Ε.Μ. Φόστερ, Ι. Ουόρτον, Κ. Μπλίξεν, Τζ. Μπόλντουιν, ΝτεΛίλλο, Τζ. Κ. Όουτς, Μπουκόφσκι, Ρούσντι, Γκόλντινγκ, Ντ. Τζόνσον, Χ. Σέλμπι, Σ. Μπέλοου, Π. Χάισμιθ, Όσιαν Ουόνγκ. Ήταν υποψήφια για το Βραβείο καλύτερης μετάφρασης του Ευρωπαϊκού Κέντρου Λογοτεχνίας και επιστημών του Ανθρώπου (ΕΚΕΜΕΛ) και για το βραβείο καλύτερης λογοτεχνικής μετάφρασης του Athens Prize Festival. Έχει επίσης μεταφράσει δοκίμια ψυχανάλυσης και ψυχολογίας, έχει συνεργαστεί με το Μουσείο Μπενάκη και έχει συγγράψει και επιμεληθεί κείμενα καταλόγων για εκθέσεις. Αγαπά με πάθος τις εικαστικές τέχνες και ασχολείται με την έρευνα και συγγραφή σχετικών άρθρων. Συνεργάστηκε με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, ασχολήθηκε με το Θέατρο στην Εκπαίδευση και εργάστηκε ως μεταφράστρια για κείμενα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γράφει ποίηση.

This Post Has 4 Comments

  1. Μελίνα Σιδερίδου

    ‘Ας τον τον άνθρωπο να μιλήσει….. 🙂

  2. αγγελικη σκαρα

    η κα ακριβοπουλου πηρε τη συνεντευξη?

  3. omofonos

    εξαιρετική συνέντευξη!
    Ο κύριος Χ ήταν πολύ σαφής!

  4. Χρύσα Κωνσταντιανού

    Έκτακτη συνευντευξη Το ανθοίαμα που χρειάζεται η Ε. Φ. είναι το Heather,μιας και μιλάμε για θεραπείες. Περιμένω να δώσω και εγώ συνέντευξη !

Γράψτε απάντηση στο αγγελικη σκαρα Ακύρωση απάντησης

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.