Αγαπητή αγέλη των φίλων, (λυπάμαι που απευθύνομαι συλλήβδην και ομαδικά σε όλους σας και σας αντιμετωπίζω, για πρώτη φορά, όχι ως χωριστές προσωπικότητες αλλά ως αγέλη – πρέπει όμως να προσαρμοζόμαστε στις τάσεις της εποχής), έχω να σας εκθέσω μερικές σκέψεις μου, άσχετες μεν προς τη Λογοτεχνία και την Τέχνη, αλλά  σχετικές μ’ αυτό που μας βρήκε…

Σκέφτομαι πως, όσο παράξενο, ζόρικο κι ενοχλητικό κι αν μας φαίνεται εκ πρώτης όψεως κάτι, πρέπει πάντα να προσπαθούμε και να βρίσκουμε τρόπους που θα μπορέσουν να μας το κάνουν συμπαθές, ακόμα και διασκεδαστικό.

Π.χ. στην περίπτωση της υποχρεωτικής μασκοφορίας που αντιμετωπίζουμε τώρα: για να μην έχουμε μια τρομαχτική ομοιόμορφη εμφάνιση ως αγέλη χειρουργών στον χασάπη ή στο σούπερ μάρκετ, μπορούμε να τροποποιήσουμε αποκριάτικες μάσκες!

Και πιο ασφαλείς θα είναι αυτές οι μάσκες– καθώς θα προτιμήσουμε τις ολοπρόσωπες, αλλά και το θέαμα το οποίο θα παρουσιάζουμε στο δρόμο, στο μετρό, στο κομμωτήριο,  στον γιατρό, θα έχει μια ποικιλία και θα είναι τουλάχιστον ενδιαφέρον.

Να και μια για κομψές εμφανίσεις (συνοδεύεται από ιατρικά γάντια άνιμαλ πριντ):

Να και δυο παιδικές:

Δεν είναι ήσσονος σημασίας και το ότι μας δίνεται επίσης ευκαιρία να εξωτερικεύσουμε κρυφά στοιχεία που εκφράζουν κάποια πτυχή της προσωπικότητάς μας και μέχρι τώρα δεν τολμούσαμε να το κάνουμε…

Τέλος, και μια για παππούδες και γιαγιάδες:

Βεβαίως, μπορείτε να αφήσετε ελεύθερη τη φαντασία σας (πάντα με ευλαβική προσοχή) και να δημιουργήσετε και τα δικά σας μοντελάκια!

Καλή δύναμη και καλά ξεμπερδέματα μας ευχομαι!

Δική σας, 

Μαντάμ Σιλένα