«Πλην, όμως, Λαμπρή»

Ωραία ήταν η Λαμπρή

Περίλουστη στο φως ημέρα

Κι  οι Πασχαλιές στο άνθος

Μέλισσες τρελές βομβίζουν

Σε μίσχους χρωμάτων

Ζαλισμένες-σκνίπα-από την ευωδία

Κι η γύρη ερεθιστική

Ωραία ήταν η Λαμπρή

Με ροδοκόκκινες τις πλάτες των αρνιών

Κι η κνίσα να ζαλίζει

Βόλτα

μούχρωμα

Κι η αύρα στο χρώμα της κίνησης

Μοναχικής κορομηλιάς

Και να, ψιλή ψιχάλα

Απροσδόκητη δροσιά σε ανοιχτά ρουθούνια!

Το χώμα στέλνει ανάσες.

Γυρίζω.

Ωραία η Λαμπρή

Ωραία!

Πλην όμως…