Το β, το ι, το α 

Τα γράμματα κοιτάζω

σε δέντρο Χριστουγέννων

κρεμασμένα

μαζί μ’ Αγιοβασίληδες

κεράκια

κι άλλα στολίδια 

λαμπερά χαριτωμένα.

Το β, το ι, το α

κρέμονται ακόμα

αλλού ξεδιάντροπα

αλλού καλά κρυμμένα

ανάμεσα στα  φετινά τα δώρα

και τα πολύχρωμα φωτάκια

τ’ αναμμένα.

Μα γι’ ανθρωπιάς γιορτή

δεν θέλει πια

ν’ ακούει το ψέμα

η ζωή

που κάθε μέρα

σπαταλιέται μες στο αίμα.

Ούτε κι αντέχει

να βλέπει πάλι τέτοιες μέρες

από το αλφάβητο του κόσμου

τα παιδιά της προδομένα.

Και περιμένει

από χιλιάδες χρόνια

κουρασμένη

να σβήσουν

τα απάνθρωπα

τα κυνικά

τα ντροπιασμένα

τα τρία γράμματα της βίας

επιτέλους

απ’ τα κατάστιχα της ιστορίας.