You are currently viewing Κώστας Μοναστήρας: δυο ποιήματα

Κώστας Μοναστήρας: δυο ποιήματα

ΧΕΡΟΠΟΔΑΡΑ

 


Μεγάλωσαν τα χέρια μου.
Τα νεαρά μου πόδια
τα σέρνουν στη θάλασσα.
Τους ζητιανεύουν, πάλι,
το κολύμπι,
να τα ταξιδέψουν
-με τις απλωτές χεριές τους,
κι αυτά να είναι ακίνητα-
με τον τρόπο που ξέρουν να ταξιδεύουν
τα χέρια τα πόδια,
στο μεγάλο νερό.

 

ΙΣΚΙΟΣ

 


Το πρωί τίναξα
τον ίσκιο σου,
που με αγκάλιασε το βράδυ.
Έκανε ψύχρα χτες
κι οι ίσκιοι τρύπωναν
από τα μισάνοιχτα φεγγάρια
των σπιτιών,
που μένανε
αυγουστιάτικα σε φωτογραφίες
-δεν το αντέχουν οι σκιές το βράδυ.

Μυριάδες ίσκιοι τινάχτηκαν
για τον ήλιο,
που φτιάχνει τις αγκαλιές τους.
Εγώ έψαχνα τη δικιά σου,
να την κρατήσω για τη νύχτα,
που θα ‘χει πανσέληνο
-και φτιάχνουν τόσο αδύναμες σκιές
αυτά τα ολόγιομα φεγγάρια,
που πρέπει να τις αναθρέψουν
δυο χέρια γύρω τους.

Αφήστε μια απάντηση

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.