You are currently viewing Λίζα Διονυσιάδου: Μέρες καλοκαιριού

Λίζα Διονυσιάδου: Μέρες καλοκαιριού

Εκείνο το καλοκαίρι, που δεν θύμιζε σε τίποτα τον εαυτό του, όλα ήταν περασμένα μέσα από τον θολό καθρέφτη της θάλασσας και γι’ αυτό μύριζαν αλμύρα.

Η πατίνα του χρόνου λαμπύριζε τις ώρες του ήλιου και οι σκουριές στις μεταλλικές επιφάνειες φάνταζαν παραλλαγές ξεχασμένων ονείρων.

Οι ιδέες είχαν σκουριάσει προ πολλού, καθώς ο χρόνος κάλπαζε ανελέητος.

Η μεγαλύτερη μέρα του χρόνου, που κάποτε ανάστησε την Περσεφόνη, δοξάζοντας τον Διόνυσο, πάλευε για την στιγμιαία ακινητοποίηση του ήλιου και την ισότητα των ημερών.

Αυτή η επανάσταση πάντα τα κατάφερνε καλύτερα από τις άλλες, των ανθρώπων. Ίσως επειδή συνέβαινε ερήμην τους.

Μπορούσες να ονειρεύεσαι πάντα, αν το βλέμμα σου επέμενε να τρυπάει τα σύννεφα. Πίσω από την κουρασμένη σκιά τους, υπήρχαν ακόμη ζωγραφισμένες παραστάσεις .

Από το παράθυρό μου στο νησί, ένα πέτρινο καράβι, στο βάθος της θάλασσας, ζωντάνευε τον θρύλο της μαγεμένης μπρατσέρας, με την νεράιδα καπετάνισσα στο τιμόνι, που θέλησε να παραβγεί με το φεγγάρι. Πληρώνονται πάντα οι αποκοτιές ! Αστροπελέκι πέτρωσε το καράβι και από τότε στέκει ακίνητο. Στα σπλάχνα του κρατάει φωνές και μοιρολόγια.

Πετρωμένοι άνθρωποι επίσης, από απανωτά αστροπελέκια στον πλανήτη, γυρεύουν μια ανάσα.

Μια ανάσα να τους επιτρέψει να κοιτάξουν με αισιοδοξία στο μέλλον.

Κάποτε γίνονται θαύματα! Κυρίως , αν πιστεύεις σε αυτά. Ίσως από τα έγκατα της απελπισίας ακουσθούν οι φωνές των ανθρώπων που ακόμα ονειρεύονται …

Λίζα Διονυσιάδου

Η Λίζα Διονυσιάδου γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη και ζει στην Αθήνα και την Αίγινα. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στην Σοβιετική Μόσχα και εργάσθηκε σε Αθήνα και Πειραιά. Ασχολείται με την λογοτεχνική γραφή τα τελευταία είκοσι χρόνια. Έχει εκδώσει ποιήματα (ΟΔΟΣ ΠΑΝΟΣ), μικρές ιστορίες (ΡΟΕΣ) και μυθιστορίες (ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ).

Αφήστε μια απάντηση

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.