You are currently viewing Νάνση Εξάρχου: δυο ποιήματα

Νάνση Εξάρχου: δυο ποιήματα

ΒΥΘΟΣ ΟΝΕΙΡΟΥ

 

Χταπόδια παίζουν με τις βεντούζες τους

το υγρό της  σώμα.

Ερωτικούς κρυψώνες  φανερώνουν οι άσπρες φάλαινες

ενώ χέλια γλιστρούν ανάμεσα στα κοιμισμένα πόδια.

Επάνω στην καρέκλα το φουστάνι τρικυμισμένο.

Πάλλεται το νήμα του φτιαγμένο από μεταξοσκώληκες μεγαλωμένους στον κόρφο νεαρών γυναικών.

Θαλασσινό νερό γεμίζει το δωμάτιο.

 

ΝΥΧΤΑ

 

Το βράδυ ντύθηκε νύχτα

και κατέβηκε στο άνοιγμα

ανάμεσα στα κτήρια,

εκεί που μαζεύεται ο κόσμος.

Με το πουπουλένιο φυσερό της

έδιωξε τον αέρα της μοναξιάς.

Καθισμένη  στην άκρη των χειλιών

στο πέτρινο στόμα του νερού

στην μέση  της πλατείας περιμένει.

Περιμένει να δει 

το στρογγυλό του πρόσωπο

να καθρεφτίζεται  καθώς γελάει  φωτοβόλο.

Με μια κίνηση γρήγορη, απαλή,

απλώνει  τα μαύρα τούλια της

σκεπάζοντας μ’ αυτά

τα μάτια των ερωτευμένων

που ψάχνουν  στα σκοτάδια

το χέρι, το μάγουλο, τα χείλη

να κρύψουν μέσα τους

τ’ ολόγλυκο φιλί του πόθου.

 

Αφήστε μια απάντηση

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.