Περιπλανώμενοι χρόνια πολλά στο νου μας

Σταθήκαμε για μια στιγμή εδώ

Πού το εδώ; Πού η στιγμή;

Τι σημασία έχει;

Θύμιζε λίγο

Εκείνο το λιβάδι

Στο μέσα μου ημιυπόγειο δωμάτιο

Σπαρμένο άγριες λέξεις όπου έτρεχα

Έφτιαχνα μπουκετάκια, έπλεκα

Μικρές βιογραφίες μικρών ζώων

Υπήρξες κι άλλοτε παιδί; Τότε θα ξέρεις-

Θύμιζε λίγο

Εκείνο το ποτάμι στην μυθολογία σου

Το άγριο, παχύρρευστο, που κάποτε

Ξέβρασε

Τον μακρινό σου πρόγονο, ανάσκελα

Με το τσεκούρι καρφωμένο στο κρανίο

Υπήρξες κι άλλοτε επιδρομέας, τότε, ξέρεις-

Λοιπόν, εδώ είναι ο τόπος, είπα, λίγο

Μετατοπισμένος

Τι σημασία έχει; Υπάρχει ακόμα χρόνος

Σχεδόν αμεταχείριστος, κρυμμένος

Στα αποθέματα του ύπνου σου

Έχει αφαιρεθεί από τους έχοντες, δεν θα τους λείψει

Έλα –

Γρήγορα γύρω αναπτύχτηκε μεγάλο δάσος

Κρεμάσαμε στα δέντρα τα τσαλακωμένα σώματα

Να μη μας ενοχλούν στο άλμα

Πέσαμε προς τα πάνω-