Η ΔΕΞΙΩΣΗ Τα είχε όλα φροντίσει. Πρόσεξε και την παραμικρή λεπτομέρεια. ΄Ηθελε φεύγοντας να πούνε: “Ήταν μια τέλεια βραδιά.” Το σπίτι μονοκατοικία σε προάστιο. Τα έπιπλα κομψά. Τίποτα περιττό. [ … ]
Αντώνης Θ. Παπαδόπουλος ΠΕΝΤΕ ΧΑΪΚΟΥ
Ι Κόβεις τ’ ανθάκι, μα γιατί το προσφέρεις: Κι αυτή ανθίζει. ΙΙ Βγήκε στη βροχή, μα η φωτιά μέσα του άσβεστη μένει. ΙΙΙ Σταμάτησαν πια τα [ … ]
PAUL VERLAINE: Φθινοπωρινό τραγούδι -Μεταφρ. Αντώνη Θ. Παπαδόπουλου
Του φθινοπώρου οι συχνοί, οι ασταμάτητοι λυγμοί καθώς ξεσπούνε με μιαν ανία αβάσταχτη την τρυφερή μου την καρδιά έρχονται και χτυπούνε. Κι όταν ο χρόνος ο πικρός μέσα στη θλίψη [ … ]
Αντώνης Θ. Παπαδόπουλος: ένα ποίημα
ΓΙΑΤΙ ΦΟΒΗΘΗΚΕ Φαντάστηκε τη ζωή του σαν βιβλίο και χάρηκε. Θα μπορούσε να γυρίσει άσκοπα τις σελίδες, να πηδήξει τα δυσάρεστα κεφάλαια, να ξαναβάλει το βιβλίο στο ράφι, γυρεύοντας [ … ]
Πωλ Βερλαίν: Τ’ ολόλευκο φεγγάρι – Μετάφραση: Αντώνης Θ. Παπαδόπουλος
Λάμπει τ’ ολόλευκο φεγγάρι μέσα στα δέντρα τα πυκνά, σε κάθε τρυφερό κλωνάρι και μια φωνούλα αρχινά κάτω από τη φυλλωσιά… ‘Ω, αγάπη μου γλυκιά. Βαθύς καθρέφτης, μιαν [ … ]
Αντώνης Παπαδόπουλος: ένα ποίημα για την Ημέρα Ποίησης – Χρυσάνθη Καραούλη: Πώς να μιλήσεις σ’ έναν ποιητή;
ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ Μιλούσε για το όμορφο ταξίδι του, εκστατικός ακόμα με το φτερούγισμα των γλάρων και με το χάδι της όστριας στα μαλλιά στον ποιητή. Αυτός κρύβοντας το φρέσκο ακόμα [ … ]
Αντώνης Θ. Παπαδόπουλος: ένα ποίημα
ΕΝΑ ΚΥΝΗΓΙ Το ξέρω πως ο καιρός είναι πολύτιμος. Πως τα λουλούδια και ο έρωτας κρύβουν πίσω τους δίχτυα απλωμένα σαν τις αράχνες. Το παράδειγμα, όμως, του Οδυσσέα δεν [ … ]
Αντώνης Θ. Παπαδόπουλος: ένα ποίημα
IN MEMORIAM Μου στερέψανε την πηγή, για να ξεχάσω τη δροσιά. Μου κάψανε τις συστάδες των πεύκων, για να μη συνομιλώ με τον άνεμο. Μου μολύνουν τη θάλασσα και δε [ … ]
Αντώνης Θ. Παπαδόπουλος: ένα ποίημα
ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΕΣ Μου ‘λεγες πως οι τοίχοι έχουν αυτιά κι εγώ χαιρόμουνα που κάποιος θα μπορούσε να μ’ ακούσει. Από τότε έμαθα να κλείνομαι σπίτι νωρίς. Ξεκρέμασα τα κάδρα για [ … ]
Αντώνης Θ. Παπαδόπουλος: ένα ποίημα
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΜΠΝΕΥΣΗ Ποίηση ήρθα, με το μουρμούρισμα όσων πηγών δεν στέρεψαν [ … ]
Αντώνης Θ. Παπαδόπουλος: ένα ποίημα
ΤΟ ΣΥΡΤΑΡΙ Κάποτε τ’ άνοιγε συχνά να ξεφυλλίσει τα χαρτιά του. Σαν έκανε να τα διαβάσει τα μάτια θολώνανε. Ετσι τ’ ανοίγει ολοένα και πιο αραιά. Δεν ωφελεί πια να [ … ]
Αντώνης Θ. Παπαδόπουλος: Ένα ποίημα
Η ΚΙΒΩΤΟΣ Θα ‘θελα η λύση να ήταν αυτή: Να τέλειωνε εδώ η χλαλοή, να κατακάθιζε η σκόνη που σηκώθηκε στο φευγιό μου. Θα ‘βαζα τα μικρά μου πέδιλα δίπλα [ … ]