Απόστολος Καλουδάς: Τζούντιθ, το ταλέντο
Η αγάπη μου για κείνον είναι λυγμός. Αρχίζει απ’ το μυαλό και μετατρέπει το στήθος σε βούρκο. Με είδε μια μέρα να βουτώ τα δάχτυλα στο κόκκινο, το κίτρινο, το…
0 σχόλια
26 Νοεμβρίου 2022
Γιώργος Καλουδάς: ένα πεζοποίημα
ΒΡΑΧΟΝΗΣΙΔΑ Θαρρείς και το δωμάτιό της είναι πάνω σε βραχονησίδα, απ’ όπου αγναντεύει μήπως δει έναν Οδυσσέα να φθάνει απ’ τη θάλασσα. Κι αναρωτιέται όλο προσμονή τι θα είναι…
27 Νοεμβρίου 2021
Απόστολος Καλουδάς: ένα αφήγημα
Η θΥΣΙΑ* Τα δόντια του κάστρου πήραν να σκουραίνουν από πάνω μας. Ήταν η ώρα, που φεύγει η μέρα κι έρχεται η νύχτα. Συνυπάρχουν και οι δύο για λίγο.…
5 Ιουνίου 2021
Απόστολος Καλουδάς: Δυο ποιήματα
Τηλεόραση Σαν βλέπω τηλεόραση, νιώθω συχνά πως η οθόνη με κοιτάζει σαν μάτι του Πολύφημου. Τρελαίνει το μυαλό μου: «Είσαι ο Κανένας». Θέλει να με τυφλώσει. Πάντα κάποια Οδύσσεια.…
1 Μαΐου 2021
Απόστολος Καλουδάς: ένα πεζό- ποίημα
ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ Μπήκα στα δεκατέσσερα. ‘Έχω για κεφάλι ένα μάτσο από σιχαμερά φυτά. Με επηρέασε κάτι που διάβασα, πριν μια βδομάδα. Τα χρόνια τα παλιά λάτρευαν τη Φύση. Την έλεγαν…
6 Φεβρουαρίου 2021