Ω φίδι, επιχείρημα για ποίηση είσαι ˚ σάλεμα σε ξερά φύλλα ανάμεσα όταν άνεμος δεν υπάρχει, λεπτή γραμμή που κινείται υπόγεια αυτό που δεν είναι χρόνος, χρόνο δημιουργεί, φωνή απ’ [ … ]
Το μυστικό της λαίδης Ώντλεϋ, Ελίζαμπεθ Μπράντον. Μτφρ. Έφη Φρυδά. Εκδόσεις Εξάντας. Προδημοσίευση.
Τι ευχάριστο που ήταν να του κάνει κήρυγμα η γυναίκα που αγαπούσε! Τι ευχάριστο να ταπεινώνεται, να υποβιβάζεται ενώπιόν της! Τι θαυμάσιο που ήταν να του δίδονται ευκαιρίες έξοχες [ … ]
Έφη Φρυδά: Macbettu του Alessandro Serra
Μια μεταφορά του σαιξπηρικού Μακμπέθ από τον Αλεσσάντρο Σέρρα, ένας συνδυασμός δύο διαμετρικά αντίθετων παραδόσεων – της ελισαβετιανής και του πολιτισμού του Νουόρο, παράδοσης της Σαρδηνίας. Τίποτα δεν χάνεται από [ … ]
Μάργκαρετ Άτγουντ, Πρωί στο καμένο σπίτι Μεταφρ: Έφη Φρυδά
Πρωί στο καμένο σπίτι Στο καμένο σπίτι τρώω πρωινό, καταλαβαίνετε˚ δεν υπάρχει σπίτι, δεν υπάρχει πρωινό , κι όμως εγώ βρίσκομαι ‘δω. Το λιωμένο κουτάλι ξύνει τη λιωμένη [ … ]
Ντον ΝτεΛίλλο: Άνθρωπος σε πτώση. Μτφρ Έφη Φρυδά, εκδόσεις της Εστίας
Δεν υπήρχε πια δρόμος αλλά κόσμος, ένας χώρος και χρόνος καμωμένος σχεδόν από νύχτα και από στάχτες που έπεφταν. Εκείνος περπατούσε προς το βορρά μέσα από τα χαλάσματα και τη [ … ]
Έφη Φρυδά: Η αγωνία του κολυμβητή πριν το μακροβούτι του δεκαπενταύγουστου (πιθανόν και μετά)
Στάθηκε στην άκρη του βράχου κι αγνάντεψε τη θάλασσα. Δροσερή την ένιωθε, ρίγησε κι αυτός μαζί με την επιφάνειά της, γαλαζομέλανη, σε κάποια σημεία βαθυπράσινη, τι βάθος να’ χε άραγε [ … ]
Έφη Φρυδά: Σφαγίτιδα φλέβα
Αδυναμία γίγαντα μιας φασολιάς που σε ουρανούς ορθώνεται δυνατότερη παρά ποτέ «Ανθρωπινό κρέας μου μυρίζει», γρυλλίζεις. Σπασμωδικά με έξοδο που σβήνει η σήραγγα του στόματός σου δονείται. Τι λαίμαργα [ … ]
Μέρι Όλιβερ: Δυο ποιήματα- Μετάφραση Έφη Φρυδά
Κάποιες φορές Κάτι βγήκε μεσ’ απ’ το σκοτάδι. Δεν ήταν κάτι που είχα ξαναδεί. Δεν ήταν ζώο ούτε ανθός, εκτός αν ήταν και τα δυο. Κάτι βγήκε μεσ’ απ’ [ … ]
Έφη Φρυδά: Φανταστική συνομιλία με τον Ντύλαν Τόμας
«Ψηλά, πάνω από το σπίτι που αντίκριζε τους λόφους Τζάρβις, πέρα μακριά, ορθωνόταν ένας πύργος για να κτίζουν φωλιές τα πουλιά της μέρας κι οι κουκουβάγιες να στροβιλίζονται γύρω του [ … ]
Περί ομορφιάς και άλλων δαιμόνιων συναισθημάτων
Η ομορφιά είναι συναίσθημα, από τα πιο δαιμόνια. Είναι ένα παλιό, μισοερειπωμένο κτίριο που το επισκευάζεις διαρκώς και κατάφερες, επιτέλους, να το φέρεις στα ίσια του μια ξεδοντιασμένη γραία που [ … ]
Τζέην Ανν Φίλιπς. Το καταφύγιο (μτφρ Έφη Φρυδά). Βιβλιοπωλείο της Εστίας
Γεμάτη ενθουσιασμό η Λένι έκανε μεταβολή και άρχισε να τρέχει σηκώνοντας τα γόνατα ψηλά για να αποφεύγει τα αγκάθια, ρουφώντας αχόρταγα τις ευωδιές της νοτισμένης γης. Τα χορτάρια άνοιγαν στο [ … ]
Έφη Φρυδά: (Δεν μπόρεσα να αντισταθώ, η εικόνα φτερούγισε λέξεις)
Όταν είσαι παιδί Όταν είσαι παιδί γαλάζιο πουλί φέρεις πάντα, με περηφάνια, κορώνα, στεφάνι ανεμώνες, στο κεφάλι. Μεγαλώνοντας τρομάζεις, τι πιο φυσικό; Σαν τον Μπουκόβσκι γίνεσαι. Το κρύβεις στην καρδιά [ … ]