Δεν υπήρχε πια δρόμος αλλά κόσμος, ένας χώρος και χρόνος καμωμένος σχεδόν από νύχτα και από στάχτες που έπεφταν. Εκείνος περπατούσε προς το βορρά μέσα από τα χαλάσματα και τη [ … ]
Έφη Φρυδά: Η αγωνία του κολυμβητή πριν το μακροβούτι του δεκαπενταύγουστου (πιθανόν και μετά)
Στάθηκε στην άκρη του βράχου κι αγνάντεψε τη θάλασσα. Δροσερή την ένιωθε, ρίγησε κι αυτός μαζί με την επιφάνειά της, γαλαζομέλανη, σε κάποια σημεία βαθυπράσινη, τι βάθος να’ χε άραγε [ … ]
Έφη Φρυδά: Σφαγίτιδα φλέβα
Αδυναμία γίγαντα μιας φασολιάς που σε ουρανούς ορθώνεται δυνατότερη παρά ποτέ «Ανθρωπινό κρέας μου μυρίζει», γρυλλίζεις. Σπασμωδικά με έξοδο που σβήνει η σήραγγα του στόματός σου δονείται. Τι λαίμαργα [ … ]
Μέρι Όλιβερ: Δυο ποιήματα- Μετάφραση Έφη Φρυδά
Κάποιες φορές Κάτι βγήκε μεσ’ απ’ το σκοτάδι. Δεν ήταν κάτι που είχα ξαναδεί. Δεν ήταν ζώο ούτε ανθός, εκτός αν ήταν και τα δυο. Κάτι βγήκε μεσ’ απ’ [ … ]
Έφη Φρυδά: Φανταστική συνομιλία με τον Ντύλαν Τόμας
«Ψηλά, πάνω από το σπίτι που αντίκριζε τους λόφους Τζάρβις, πέρα μακριά, ορθωνόταν ένας πύργος για να κτίζουν φωλιές τα πουλιά της μέρας κι οι κουκουβάγιες να στροβιλίζονται γύρω του [ … ]
Περί ομορφιάς και άλλων δαιμόνιων συναισθημάτων
Η ομορφιά είναι συναίσθημα, από τα πιο δαιμόνια. Είναι ένα παλιό, μισοερειπωμένο κτίριο που το επισκευάζεις διαρκώς και κατάφερες, επιτέλους, να το φέρεις στα ίσια του μια ξεδοντιασμένη γραία που [ … ]
Τζέην Ανν Φίλιπς. Το καταφύγιο (μτφρ Έφη Φρυδά). Βιβλιοπωλείο της Εστίας
Γεμάτη ενθουσιασμό η Λένι έκανε μεταβολή και άρχισε να τρέχει σηκώνοντας τα γόνατα ψηλά για να αποφεύγει τα αγκάθια, ρουφώντας αχόρταγα τις ευωδιές της νοτισμένης γης. Τα χορτάρια άνοιγαν στο [ … ]
Έφη Φρυδά: (Δεν μπόρεσα να αντισταθώ, η εικόνα φτερούγισε λέξεις)
Όταν είσαι παιδί Όταν είσαι παιδί γαλάζιο πουλί φέρεις πάντα, με περηφάνια, κορώνα, στεφάνι ανεμώνες, στο κεφάλι. Μεγαλώνοντας τρομάζεις, τι πιο φυσικό; Σαν τον Μπουκόβσκι γίνεσαι. Το κρύβεις στην καρδιά [ … ]
Έφη Φρυδά: Strangefruit / Ένας καθρέφτης
Την μέρα εκείνη απ’ τους πολλούς τον καθρέφτη αυτόν της φέρανε Ούτε ίχνος σκόνης πάνω του λαμπρός μαζί κι εκείνη μέσα του. Με ευδαιμονία σιγοτραγουδούσε ανοίγοντας καλάθια με φρούτα που [ … ]
Εφη Φρυδά: Το δέντρο (από τα Σκοτεινά Παραμύθια του Ντύλαν Τόμας – εκδόσεις Ροές-Printa)
Το δέντρο [1] Κλείνοντας τα μάτια εστίασε σ’ ένα περιδινούμενο σπήλαιο, βαθύτερο κι απ’ το σκοτάδι του κήπου, εκεί όπου το πρώτο δέντρο που πάνω του είχαν κουρνιάσει τα φανταστικά πουλιά [ … ]
Νόρα Βιγιόν (aka Έφη Φρυδά): Βίνσεντ Βαν Γκογκ, Έναστρη νύχτα.
«Καμία βεβαιότητα δεν έχω, βλέποντας όμως τ’ αστέρια μπορώ να ονειρευτώ!» Βίνσεντ Βαν Γκογκ. Ο Βαν Γκογκ ζωγραφίζει την Έναστρη νύχτα από το κελί του στο άσυλο φρενοβλαβών του Σαιντ [ … ]
Έφη Φρυδά: Γιατί ήρθες εδώ μπαμπά;
Γιατί ήρθες εδώ μπαμπά; Ήσυχα είναι εκεί Και σκιερά Μήπως να γυρίσεις πίσω… Τι έγινε εδώ, θέλω να δω Μα τίποτα δεν βλέπω. Πού είναι το σπίτι στον πευκώνα, [ … ]