Ας τραγουδάτε εσείς, εγώ το μαύρο θα κρατάω έως θανάτου. Κ.Γ.Παπαγεωργίου Κοιλοπονούσε το κεφάλι της ﮲ πόνος αλλόκοτος, δεμένος με κείνο το άλλο κρανίο, το παγωμένο που αποχαιρέτησε οριστικά με [ … ]
Ελένη Νανοπούλου: ένα αφήγημα
Η πόρτα Πάει καιρός τώρα που έρχεται ξανάρχεται στα όνειρά μου εκείνη η σκουροπράσινη παλιά εξώθυρα με το μπρούτζινο ρόπτρο σα να παραφυλάει και να βρίσκει κάθε φορά την [ … ]
Ελένη Νανοπούλου: ένα αφήγημα
ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ ΑΜΜΟΥΔΙΑΣ Εκείνο το δύσκολο καλοκαίρι που δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ-δηλαδή να διαβάσω, είδα τα χέρια της αμμουδιάς. Ξεφύλλιζα ένα περιοδικό μήπως βρω κάτι ενδιαφέρον . Ούτε κι [ … ]
Ελένη Ε. Νανοπούλου: ένα ποίημα
Η ΚΟΤΣΙΔΑ Καθώς γλιστρούσε πάνω στο λεπτό φόρεμα για να πέσει μαλακά στο πάτωμα σκεφτόταν την δίδυμη αδελφή της να πονάει στον χωρισμό και πώς θα απομείνει μόνη εκεί [ … ]
Ελένη Ε. Νανοπούλου: ΤΗΣ ΑΜΜΟΥΔΙΑΣ ΤΟ ΧΕΡΙ
1. Εκείνο το δύσκολο καλοκαίρι που δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ-δηλαδή να διαβάσω, είδα τα χέρια της αμμουδιάς. Ξεφύλλιζα ένα περιοδικό μήπως βρω κάτι ενδιαφέρον. Ούτε κι αυτό κατάφερα. Είχε ανοίξει [ … ]
ΕΛΕΝΗ Ε. ΝΑΝΟΠΟΥΛΟΥ: Θεατής
Όσο περισσότερο χρόνο ζεις με έναν άνθρωπο τόσο πιο αθέατος παρατηρητής γίνεσαι. Το καθημερινό μου θέαμα λοιπόν, από αθέατη θέση. Η ματιά μου το όπλο μου. Το θήραμα εύκολο. Η [ … ]