Οδός Μαντζάρου, ανάμεσα 36 και 38. Έχουν περάσει πάνω κάτω 60 χρόνια. Η σιδερένια πόρτα με τον λιτό διάκοσμο είναι πάντα εκεί. Κρατάει το χρώμα της ακόμα, ένα ανοιχτό [ … ]
Κατίνα Βλάχου: ένα ποίημα
ΠΑΣΧΑ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ Πάντοτε τέτοια εποχή φοράω αθλητικά παπούτσια για να μπορώ εύκολα να τρέχω πίσω απ’ τις μπάντες στα καντούνια. Την «Μάντζαρος» και την «Παλιά» την «Καποδίστριας» τα [ … ]
Κατίνα Βλάχου: τρία ποιήματα
Πυξίδα από μάλαμα Στις πληγές που μου αφήσαν στα πέλματα παλιοί έρωτες δυο φτερά έχουν φυτρώσει Δεν τα βλέπει ο καθένας Φανερώνονται μόνο σ’ εκείνον που νιώθει τ’ αόρατα [ … ]
Κατίνα Βλάχου: ένα διήγημα
Σάντουιτς Α4 Λευκό ψωμί του τοστ αφράτο. Έχουν προσεκτικά αφαιρεθεί οι άκρες και λείπει του ψησίματος το χρώμα. Μέγεθος Α4, με την ακρίβεια φωτοτυπικής σελίδας. Τρεις τέτοιες ψωμένιες σελίδες, προσεκτικά [ … ]
Κατίνα Βλάχου: ένα αφήγημα
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ «Η ΘΗΤΕΙΑ» Φθινόπωρο του 1996. Μια δύσκολη περίοδος στη ζωή μου, που χρειάστηκε να μείνω στην Αθήνα για αρκετούς μήνες. Είχα ως κατοικία ένα γραφείο στο Παγκράτι, πίσω από [ … ]
Κατίνα Βλάχου: ένα ποίημα
Το β, το ι, το α Τα γράμματα κοιτάζω σε δέντρο Χριστουγέννων κρεμασμένα μαζί μ’ Αγιοβασίληδες κεράκια κι άλλα στολίδια λαμπερά χαριτωμένα. Το β, το ι, το α κρέμονται [ … ]
Κατίνα Βλάχου: ένα διήγημα
Ο Άγιος Βασίλης και η Χρόνια Βιασθένεια. Ο Άγιος Βασίλης, φέτος, έχει να κοιμηθεί από τον Οκτώβρη. Από παιδί που μοιράζει δώρα, κάθε χρόνο τα πράγματα δυσκολεύουν. Θυμάται πως όταν [ … ]
Κατίνα Βλάχου: Ολιγόστιχα του φθινοπώρου
Η πρώτη βροχή έριξε τα κάστανα στη βρεγμένη γη Μ’ αγκαθωτή ασπίδα κρύβονται απ’ τη μοίρα τους Βροχή στο χώμα πότισε τον κήπο μου άγουρες μνήμες Χυμούς γεμάτο ένα τσαμπί [ … ]
Κατίνα Βλάχου: Λογοτεχνικό ολόγραμμα. Μια ιδέα για συλλογική συγγραφική έκφραση.
Το ολόγραμμα είναι μια τεχνολογία φωτογράφισης ενός θέματος με ακτίνες laser, υπό ειδικές συνθήκες. Η προβολή -με laser πάντα- των απεικονίσεων από πολλές πηγές ταυτόχρονα και περιμετρικά ως προς ένα [ … ]
Κατίνα Βλάχου: ένα αφήγημα
Το «ευ» της Ευαγγελίας Το κοριτσάκι κάθεται στην άμμο. Είναι απόγευμα. Το κορμάκι του σκυφτό, φοράει τα φουσκωτά μπρατσάκια, και μοιάζει πολύ σοβαρά απασχολημένο. Μπροστά του, σε μια περίπου κυκλική [ … ]
Κατίνα Βλάχου: Πασχαλινά
Λάμπει η αγάπη Σ’ αγκαθωτό στεφάνι Κάθε σου Πάσχα Πάλι και πάλι Είναι παρών παντού αλλά έχει από χρόνια πια σωπάσει Μύστης κρυφής ελπίδας και γνώστης ουράνιων [ … ]
Κατίνα Βλάχου: Πέτρες που φέγγουν και βιβλία που λάμπουν – Η Ζωγραφική της Ιταλικής Αναγέννησης από τις πηγές
Στην κυρία Έλλη Γιωτοπούλου Σισιλιάνου Τρεις φίλοι, ακόμα χειμώνας ήταν και ώρα πέντε που βραδιάζει, βγήκαμε να περπατήσουμε στο κουκουναρόδασος στο Κομπίτσι της Κέρκυρας. Είχε ήδη σκοτεινιάσει και μακριά [ … ]