Καίτη Παυλή: Ο Υάκινθος και το κλουβί
Εδώ και τρεις βδομάδες κατάκλειστο και βουβό το κουρείο. Το προστατευτικό του κιγκλίδωμα κατεβασμένο, το μεταλλικό τραπεζάκι στη γνωστή θέση του απ’έξω και το λευκό κλουβί πάνω στη μαύρη…
Εδώ και τρεις βδομάδες κατάκλειστο και βουβό το κουρείο. Το προστατευτικό του κιγκλίδωμα κατεβασμένο, το μεταλλικό τραπεζάκι στη γνωστή θέση του απ’έξω και το λευκό κλουβί πάνω στη μαύρη…
Ακούω πάλι τη βοή της πόλης και του πολέμου την αντήχηση Μα εδώ που μπήκα στα στενά δύσκολα την έξοδο θα ’βρω Φιδοσερνάμενος λαβύρινθος με τύλιξε Σκοτάδι με μικρές αναλαμπές…
Θραύσματα Δες! σου είπα κάποτε με στόμφο Δες! Το βλέμμα όμως δεν αρκεί δε φτάνει Το βλέμμα είναι συντριβή Κομμάτια σκόρπια ο κόσμος τώρα Πώς να συνθέσεις πάλι το…
Να έρχεσαι καμιά φορά Στην έρημή μου χώρα Στις άδειες και νεκρές μου μέρες. Μη βλέπεις που φορώ Αυτό το ένδυμα Κουρελιασμένο πια απ’ τα δεινά Των περασμένων μου παθών…
Κάποτε της πρόσφερε τριαντάφυλλα. Τα Rose Kiss, τα Rose Grante Mailandina, τα κατακόκκινα Parfum de Nuit . Της μάθαινε. “ Δες, μύρισε και άγγιξε μετά” της έλεγε, “βελούδο…κλείσε τα μάτια,…
Το ευ που απώλεσες Της γυναικείας μου μορφής τη μυστική ευρύτητα Τις ευδίες της Άνοιξης και της καλοκαιρίας Τους εύχυμους καρπούς Δεν είδες Το ευρυγώνιό σου βλέμμα Να…
ΣΤΗΝ ΑΚΤΗ Τ' ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ Στην Αθηνά μου Το κόκκινο πλοίο που σ’ όλη τη ζωή περίμενες Ποτέ δεν ήρθε να σε πάρει Τώρα μονάχη σου…
Δε σε διάλεξα εγώ Μα πορεύομαι χρόνια μαζί σου Μυστικό εκκρεμές της ζωής μου Απ’ την πρώτη μεγάλη χαρά Εκ γενετής και την πρώτη γνώση του πόνου Αιωρήσεις άνω και…
Βαθύ ποτάμι η μνήμη Στην αρχαία κοίτη στο υπέδαφος ρέει Προς τα πίσω πορεία αντίστροφη στο μεγάλο βουερό της ζωής ποταμό . Απορείς με το θαύμα Στην αέναη κίνηση ανταγωνιστές…
Τέλος Αθόρυβα το τέλος γράφεται Άνω τελεία στην αρχή Κι ακριβοθώρητη η επανάληψη. Αύριο λες, αύριο πάλι Και κατακόκκινο το αύριο ζεσταίνεται με λόγια Φουσκώνει μεγαλώνει στο…
Πού να πας τώρα, πού να πας ερειπωμένη πόλη Να δραπετεύσεις δεν μπορείς από το θάνατό σου Κάποτε στεριωμένη εδώ με αίμα και πάλι Αίμα το μαυρισμένο χώμα σου ξερνάει…
ΦΙΛΟΙ Τους έβλεπα την κάθε μέρα Στο μικρό καφέ της γειτονιάς Αντάλλασαν βλέμματα φιλιά Απέναντι ή πλάι-πλάι καθισμένοι Στην ίδια γωνιά στο ίδιο τραπέζι Συζητούσαν ή διάβαζαν ή τραγουδούσαν…