I Έτσι κάθε καλοκαίρι, όλο και πιο μασημένοι από το χρόνο μα αναπόσπαστοι. Όλο και πιο βαθιά να θρέφει μες τα σπλάχνα μας το απέριττο, το λιγοστό, το αυτάρκες.   [ … ]

ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟΝ ουδέν κρυπτόν εκεί – κατάχαμα – τους βρήκαν τεφρωμένους και γύψο χύσαν στα σφιγμένα μέλη να σαρκωθεί ο σπάνιος σπαραγμός τους   Ο ένας – είπαν – θα’ [ … ]

Ψεγάδια   Τη μοναξιά του θρηνούσ’ ο καθρέπτης· φανέρωνε, βλέπεις, απλόχερα και δίχως κολακείες όλα εκείνα τα ψεγάδια που ενοχικά πασχίζουμε να θάψουμε στις πιο ληθαργικές πτυχές της ύπαρξής μας [ … ]