I Έτσι κάθε καλοκαίρι, όλο και πιο μασημένοι από το χρόνο μα αναπόσπαστοι. Όλο και πιο βαθιά να θρέφει μες τα σπλάχνα μας το απέριττο, το λιγοστό, το αυτάρκες. [ … ]
Νίκος Κωσταγιόλας: ένα ποίημα
ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟΝ ουδέν κρυπτόν εκεί – κατάχαμα – τους βρήκαν τεφρωμένους και γύψο χύσαν στα σφιγμένα μέλη να σαρκωθεί ο σπάνιος σπαραγμός τους Ο ένας – είπαν – θα’ [ … ]