Θεοδώρα Δέδε: Μια αγκαλιά

Μια μπουκίτσα ''αγκαλιά'' Βούτηξα και πάλι στα νερά με τις βαρειές σκιές, που απλώνονται σαν ζελέ και να κολυμπήσεις δεν σ' αφήνουν... Ενώ είμαι, εκ κατασκευής, φτιαγμένος να αεροπλέω, γλιστρώντας, στον…

0 Comments

Θεοδώρα Δέδε: ”Στη χώρα του ανατέλλοντος παρελθόντος”

Φτάνω στη χώρα του ανατέλλοντος (παρελθόντος, για κάποιους, για πολλούς) μέλλοντος, σφιχταδράχνοντας, τη βαλίτσα... Οι ταξιδιωτικές ταινίες της αναγράφουν:   αόριστος, παρατατικός, παρακείμενος, συντελεσμένος… Παρελθόν... Το χερούλι της, τη μια,…

0 Comments

Θεοδώρα Δέδε: Με ρούφηξε ένας πίνακας…Και τώρα…    

Τι σου κάνει η τέχνη;;;...Τι μπορεί να σου κάνει;;;...Να σου παρουσιαστεί ως μια δεύτερη - στατική, όμως, με άπειρες προεκτατικές, νοερές δυνατότητες - πραγματικότητα, που τα παρακολουθεί όλα βουβή, πάντα,…

1 Comment

Θεοδώρα Δέδε: Στη συνομοταξία των μελαγχολοειδών

Πάλι, στον κήπο της καρδιάς, βρήκε μέρος ν’ ανθίσει  το λουλούδι της θλίψης  της συνομοταξίας των μελαγχολοειδών,  της ομοταξίας των ανυπόφορων,  της τάξης των αβάσταχτων, της οικογένειας των επώδυνων, του…

0 Comments

Θεοδώρα Δέδε: ένα ποίημα

Μια σταγόνα  παιδιού... Πάντα, πάντα, πάντα!.... Αναζητώ και τιμώ,  πάντα, πάντα, πάντα!... Τη ρίζα τού ανθρώπου... Πάντα, την αναζητώ,  την βρίσκω και την τιμώ!... Αυτήν, που θα βλαστήσει και θα…

0 Comments