Κωνσταντίνος Μπούρας: Μια μεταδραματική “Jane” στο Θέατρο Θησείον

Εάν εξαιρέσεις τον επιτονισμό και την περιττή υπογράμμιση τής θεατρικής σύμβασης, ένα ενδιαφέρον μυθοπλαστικό αφήγημα πραγματώνεται σκηνικά αρκούντως «αναστηλωμένο». Όμως, αυτή η μετανεωτερική μανία να υπερπροβάλλονται οι ηθοποιοί και να…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: Χριστόφορος Χριστοφής, Oι ανεμοστρόβιλοι του πεπρωμένου – στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Το να ανεβαίνει ένα έργο για τη ζωή τού Δημήτρη Μητρόπουλου στο Μέγαρο Μουσικής, εκτός από μια σοφή επιλογή τού υπευθύνου καλλιτεχνικού διευθυντή του και παγκόσμιου μουσικού Γιάννη Βακαρέλλη, είναι…

0 Comments

Γιάννης Κολοκοτρώνης: «Λάμπρος Γατής, ο Επινοητικός του Μετασχηματιστικού Assemblage»

Μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού, χωρίς να συμπληρώνουν πεντάδα, είναι οι ατομικές εκθέσεις του Λάμπρου Γατή. Είναι όμως από αυτές, που όταν γίνονται, κλέβουν τις εντυπώσεις και εγγράφονται ανεξίτηλα…

0 Comments

Ανθούλα Δανιήλ – Κωνσταντίνος Μπούρας:  «Επικήδειος» του Ιάκωβου Καμπανέλλη στο Θέατρο Αλκμήνη.

  Ανθούλα Δανιήλ: Ο Επικήδειος του Ιάκωβου Καμπανέλλη με τον Μιχαήλ Δουκάκη στο θέατρο ΑΛΚΜΗΝΗ   μ’ αρέσουνε   ….  ως και η φυματίωση  εάν υπήρχε ακόμη τρόπος να πεθαίνεις και…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: «Όνειρο θερινής νυκτός» ανοιξιάτικα στον πρώην βιομηχανικό χώρο ΠΛΥΦΑ.

Δυσκολεύομαι να φανταστώ μια κακή παράσταση αυτού του παιγνιώδους παραμυθοδράματος. Άψογα δομημένο (με κλασικιστική γεωμετρημένη μέθοδο – όλη η δράση εκτυλίσσεται σε δώδεκα συνεχόμενες ώρες, ή λιγότερες, πάντως νυχτερινές), έργο…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: Μετά-Θέατρο: «JINX, μια παράσταση των Ginger Creepers Theater Band εμπνευσμένη από την παραλογή Του Νεκρού Αδερφού».

Μέσα στον θόρυβο, στη στάχτη και στον κουρνιαχτό τού παγκοσμιοποιημένου εμπολέμου πολιτιστικού πεδίου μας, υπάρχουν άνθρωποι που επανέρχονται στις πηγές αναζητώντας την χαμένη αρμονία τού ρέοντος κελαριστού εμψύχου ύδατος (χωρίς…

0 Comments

Ανθούλα Δανιήλ – Κωνσταντίνος Μπούρας: Δυο παράλληλες θεάσεις μιας παράστασης – Φαίδρας Άτοπος. Της Δήμητρας Μήττα σε σκηνοθεσία Αντώνη Καραγιάννη. Στο Θέατρο Εν Αθήναις

Ανθούλα Δανιήλ:   Το έργο ολοκλήρωσε έναν επιτυχημένο κύκλο σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα και έφερε στο φως τα κρυμμένα μυστικά μιας σπαρασσόμενης γυναίκας  που όπως πολύ σοφά επεσήμανε ο Γιώργος…

0 Comments

Γιάννης Κολοκοτρώνης:  «Ο μεταμοντερνισμός του ζωγράφου Άγγελου»

Στα πλαίσια της σύγχρονης ελληνικής τέχνης, η ζωγραφική του Άγγελου (Φαρκαδόνα Τρικάλων 1943) ήταν αιρετική, όταν εμφανίστηκε πριν πενήντα περίπου χρόνια (γκαλερί Ώρα 1975). Εν μέσω της κυριαρχίας της νέο-εξπρεσιονιστικής,…

0 Comments

Δρ. Κοσμάς Κοψάρης: Το καλοκαίρι του ’85, του Φρανσουά Οζόν

Τι γλυκόπικρο από μια μελαγχολική ανάμνηση ενός έρωτα, που περνάει από τις δοκιμασίες του απαγορευμένου και του τραγικού. Με βάση την θεωρία της σεξουαλικότητας του Φουκώ που διέρχεται από το…

0 Comments

Κωστής Ζ. Καπελώνης:  Υπάρχει καλό θέατρο;

Όταν σε μια στιγμή μιας παράστασης, απέναντι από τη σκηνή  υπάρχει ένα κοινό, όπως αυτό που αποτυπώνεται στις φωτογραφίες. Υπάρχουν ακόμη κι άλλες πολλές περιπτώσεις... όπως...   Όταν ο θεατής…

0 Comments

Λίζα Διονυσιάδου: ΠΛΑΤΟΝΟΦ (Μια ματιά πάνω στην παράσταση του Δημοτικού θεάτρου του Πειραιά)

Ο κορυφαίος Ρώσος σκηνοθέτης Adolf Shapiro συνεργάζεται για πρώτη φορά με το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, σκηνοθετώντας έναν από τους σπουδαιότερους θεατρικούς συγγραφείς, τον Άντον Τσέχοφ. (Από το internet) Ο κύριος…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: Παραβολικά, πλήρη συμβολισμών, σπαρταριστά  τα ”Ινδικά Χοιρίδια” του Σεμπαστιέν Τιερύ  στον Χώρο Τέχνης Αλεξάνδρεια.

Αυτή η κωμωδία οδηγεί τον θεατή σε αυθόρμητα γέλια, που παραπέμπουν όμως σε δυσάρεστες συνυποδηλώσεις και δυσοίωνα μηνύματα για το σκοτεινό μέλλον της Ανθρωπότητας, με τους χιλιάδες αυτοματισμούς, τις ψηφιακές…

0 Comments