Έφη Φρυδά. Lee Krasner (1908-1984). Ασφαλώς όχι απλώς μια μούσα, όχι απλώς η κυρία Jackson Pollock

  Τζάκσον Πόλοκ–Λι Κράσνερ, Λι Κράσνερ-Τζάκσον Πόλοκ. Δύο καλλιτέχνες, ένας γάμος, ένα ακόμα στερεότυπο στην ιστορία της τέχνης. Μια ακόμα γυναίκα που, από πολύ μικρή ηλικία και μέχρι το θάνατό…

0 Comments

Έφη Φρυδά. Françoise Gilot (26/11/1921–6/6/2023). Η γυναίκα που είπε όχι και προχώρησε (1ο μέρος)

Françoise Gilot. Η μοναδική γυναίκα που είπε όχι στον Πικάσο. Και στη συνέχεια δημιούργησε μια ζωή μέσα στα χρώματα, την έζησε όπως η ίδια την ήθελε και πήρε απ’ αυτήν…

0 Comments

Έφη Φρυδά. Γυναίκα και Τέχνη. Στην Αναγέννηση (3ο μέρος)

Συνεχίζουμε με το 3ο μέρος  του αφιερώματός μας Γυναίκα και τέχνη με τέσσερις ζωγράφους της Αναγέννησης πολύ διαφορετικές μεταξύ τους, που όμως καταδεικνύουν τη ζωή, τα εμπόδια και τις δυσκολίες,…

0 Comments

Έφη Φρυδά. Γυναίκα και τέχνη. Στην Αναγέννηση (Μέρος 2ο)

Στο δεύτερο μέρος του αφιερώματός μας Γυναίκα και τέχνη θα επικεντρωθούμε σε μερικές ακόμα δημιουργούς της Αναγέννησης και του Μπαρόκ. Ο λόγος που επιστρέφω στην εποχή είναι διότι, μελετώντας ανακαλύπτει…

0 Comments

 Φάνης Κωστόπουλος: Ο Ζαν  Φρανσουά  Μιλέ στον ίσκιο του Βίνσεντ  Βαν  Γκογκ

    Λίγοι είναι εκείνοι που, όταν βλέπουν πίνακες του Βαν Γκογκ, ιδιαίτερα εκείνους   με θέματα από την αγροτική ζωή, έχουν στη σκέψη τους τον Jean François Millet. Και αυτό όχι…

0 Comments

 Φάνης Κωστόπουλος: Ρέμπραντ, οι αυτοπροσωπογραφίες

  Ο Ρέμπραντ Χαρμένοζον Φαν Ρέιν ( 1606 -1669 ), είναι, χωρίς αμφιβολία, ο πιο επιφανής καλλιτέχνης του χρυσού αιώνα της ολλανδικής ζωγραφικής. Πρόκειται για έναν καλλιτέχνη που δεν περιορίστηκε…

0 Comments

Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Όνειρα Ονείρων – Αρτεμίδωρος-Φρόυντ, Μαξ Έρνστ, Περέκ, Μπρετόν, Σεφέρης

''Είμαστε φτιαγμένοι απ' των ονείρων την ουσία. Τη ζωή μας ο ύπνος κυβερνάει''  Σαίξπηρ                                 …

0 Comments

Παυλίνα Παμπούδη: Για τον Γιάννη Μιχαηλίδη, τον ζωγράφο “της μαγικής φθοράς του χρόνου” και “της μνήμης του φωτός και της θάλασσας”

 Αυτή η λιμπελούλα ίσως να είναι η ψυχή του…  Κι ο αποχαιρετισμός, που δεν κάναμε.   Ο Γιάννης μου είχε χαρίσει αυτό το έργο -με την χειροποίητη κορνίζα του -…

0 Comments

Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Η πόλη κι ο πότης – Ο Μαζερέελ κι ο Ροτ και τα σχόλια του Τσβάιχ

«ο ήλιος πεθαίνοντας σε μιαν αψίδα γέρνει και μακρύ σάβανο η νύχτα σα να σέρνει, άκου, καλή μου, ως την ανατολή γλιστρά» Μπωντλαίρ   Προοίμιο   Ο Φρανς Μαζερέελ [1889-1972]…

0 Comments

Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Για δυο σταγόνες χρώμα και μια σταγόνα μελάνι με τους Ντε Σταλ, Άβερυ και Γκρακ

  «Να θυμάστε ότι ένας πίνακας –πριν να είναι ένα πολεμικό άλογο ή μια γυμνή γυναίκα ή ένα ανέκδοτο- είναι βασικά μια επίπεδη επιφάνεια καλυμμένη από χρώματα συναρμοσμένα με μια…

0 Comments