Ο κορυφαίος Ρώσος σκηνοθέτης Adolf Shapiro συνεργάζεται για πρώτη φορά με το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, σκηνοθετώντας έναν από τους σπουδαιότερους θεατρικούς συγγραφείς, τον Άντον Τσέχοφ. (Από το internet) Ο κύριος…
Αυτή η κωμωδία οδηγεί τον θεατή σε αυθόρμητα γέλια, που παραπέμπουν όμως σε δυσάρεστες συνυποδηλώσεις και δυσοίωνα μηνύματα για το σκοτεινό μέλλον της Ανθρωπότητας, με τους χιλιάδες αυτοματισμούς, τις ψηφιακές…
Όταν ποινικοποιήθηκε το θέατρο στο Βυζάντιο και απαγορεύτηκε ο αρχαίος ελληνικός λόγος ως «εθνικός», οι πανέξυπνοι, πολυμήχανοι μίμοι/μιμάδες, οι παντόμιμοι, οι ζογκλέρ-joculatores, οι τραγικωμικού clown τού τσίρκου, οι μπουλουκτζήδες των…
Η συστηματική επί σκηνής ανάγνωση ρομαντικών νοσταλγικών επιστολών παλαιάς κοπής καταδεικνύουν την νοσταλγία του παραζαλισμένου μετανεωτερικού ανθρώπου για την προψηφιακή εποχή. Σε συνδυασμό με το άνευ ουράς πιάνο, τις μελωδίες…
Όταν η δραματική ποίηση συναντάει την αρχαία τραγωδία, το έργο τείνει προς το Κλασικό!!! Άντρες ηθοποιοί έπαιζαν όλους τους ρόλους τόσο στο αρχαίο όσο και στο ελισαβετιανό θέατρο. Ουδέν καινόν.…
Το φαινόμενο τού ιατροφιλόσοφου ΆΝΤΟΝ ΤΣΕΧΩΦ που μετά από πολυάριθμα διηγήματα-επιφυλλίδες έγινε παγκοσμίως διάσημος (χάρη στον ΚΟΝΣΤΑΝΤΙΝ ΣΤΑΝΙΣΛΑΒΣΚΙ και στο «ΘέατροΤέχνης» της Μόσχας) που ανέβασαν τα τέσσερα μεγαλειώδη-εμβληματικά-σημαδιακά έργα του…
Μεταμοντέρνο ποτ-πουρί, θέατρο βαριετέ για μεταμοντέρνους καλλιτέχνες (τους θεατές ποιος τους υπολήπτεται πλέον – μετ-παρ-αισθητική ανακύκλωση) με το απαραίτητο video-art, την αναπόφευκτη αισθητική comics, την εξεζητημένη απουσία νοήματος, την ηθελημένη…
«Πατήρ πάντων Πόλεμος» αποφαίνεται και γνωμοδοτεί ο Ηράκλειτος. Αυτό το μεταφράζει αναλόγως ο αείμνηστος δραματουργός Ιάκωβος Καμπανέλλης. Όλα (ή τα περισσότερα από τα πολυπρόσωπα) έργα του «πατάνε σταθερά» σε προηγούμενα…
«Ποιος νομίζεις ότι είσαι Βίσκοβιτς;» Αναλογίες, προβολές, αντιστοιχίες, παραβολές ανάμεσα στη συμπεριφορά των ανθρώπων και των ζώων είναι μάλλον συνηθισμένες στη παγκόσμια λογοτεχνία από την εποχή του Αισώπου. Θεατρικά έργα…
Πρώτο ταξίδι του Θεάτρου Τέχνης, χωρίς τον Κουν στο εξωτερικό, γίνεται 9 χρόνια μετά το ’79, δηλαδή το ’88, στην Πόλη. Ο Κουν έφυγε το ’87 σε ηλικία 79 ετών…
Εάν εξαιρέσεις τη μετακορωναϊκή υπερκινητικότητα, την ληγμένη και άκυρη πλέον «αποδομητική» πρωτοπορία τού τύπου «αυτός είπε – αυτή είπε – παύση (εκφωνούμενη από τον/τη/το ηθοποιό που αναλαμβάνει …δράση», κατά τα…
Η ονοματοθεσία στην δραματική ποίηση δεν είναι ποτέ τυχαία και συμπτωματική. Ειδικά σε ένα ερεβώδες έργο σαν κι αυτό που διερευνά τα βαθιά σκοτεινά υποστρώματα τού Συλλογικού Ασυνείδητου, εκεί όπου…
