Κώστια Κοντολέων: Ένα κόκκινο κολιέ στη σκόνη του χρόνου
Λευκό τετράγωνο τραπέζι με γυάλινη επιφάνεια και από κάτω συρτάρι με διακριτά χωρίσματα. Αγορασμένο κάποτε από το ΙΚΕΑ για να στηθεί στο κέντρο, του κατάδικού της, επιτέλους δωμάτιου. Θα…
Λευκό τετράγωνο τραπέζι με γυάλινη επιφάνεια και από κάτω συρτάρι με διακριτά χωρίσματα. Αγορασμένο κάποτε από το ΙΚΕΑ για να στηθεί στο κέντρο, του κατάδικού της, επιτέλους δωμάτιου. Θα…
Στις αφηγήσεις του ήταν τόσο παραστατικός που ένιωθες σα να σε μεταφέρει σε άλλο χώρο κι άλλο χρόνο. Κι…
Μακριά απο την Τριπολιτσά, Απρίλιος 2022 Προσκυνώ και φιλώ το σεβαστό σου χέρι Ναξιντίλ Βαλιντέ Σουλτάν, μεγάλη μητέρα των πιστών. Καιρό πολύ με παίδευε η θύμηση και η απουσία…
Συχνά με επισκεπτόταν τις μεταμεσονύχτιες ώρες ο πατέρας μου. Τον έβλεπα στα όνειρά μου. Όμως αυτή η φορά ήταν διαφορετική. Δεν κοιμόμουν, βρισκόμουν στο γραφείο, όταν σώθηκε το λάδι από…
Κυριακή απόγευμα, άνοιξη, λίγο πριν το ’60. Τελειώνω όπως, όπως τα γραψίματα και τα διαβάσματα της Δευτέρας, γιατί λαχταράω να πάω μια βόλτα με το καινούργιο μου ποδήλατο. Είναι, ένα…
Μεσάνυχτα. Κατέφθασαν γρήγορα στο δημόσιο νοσοκομείο με το ΕΚΑΒ. Απέξω από τα βαμμένα ως τη μέση τζάμια μόνο κάτι στίγματα τα φώτα, καθώς ανέβαιναν έλαμπαν στην Κυριακάτικη νύχτα, πρώτα στο…
Αυτή την έλεγε αλόγα. Αυτός την έβλεπε νταρντάνα και του έτρεχαν τα σάλια. Κι εκείνη έδινε σημασία μόνο στις κριτικές που την κολάκευαν. Είχε γυρίσει την πρώτη της, όπως νόμιζε…
Τέσσερα Μπανανιές, φοίνικες και μονστέρες. Ξωτικά πουλιά με πολύχρωμα πούπουλα. Ράμφη παράξενα, μακριοί λαιμοί και ουρές σαν βεντάλιες. Στον αριστερό τοίχο όμως, δίπλα στην μπαλκονόπορτα, ήταν σχισμένη η ταπετσαρία. Μια…
Επτά χρόνια αργότερα σ’ ένα σπίτι των νεκρών αδειάζουν οι δήμιοι του χτες το χρυσό ποτήρι. Ιγκεμπορ Μπάχμαν 1. Σαν έφυγε από τις Σάρδεις ο Κύρος, εμπιστεύτηκε τον…
Πάντα τη μνημόνευε στα χαρτάκια υπέρ αναπαύσεως. Με τον σταυρό πάνω. Για τους κεκοιμημένους. Όλα τα ψυχοσάββατα. Φιγούρα των παιδικών της χρόνων. Απέναντι από το πατρικό της έμενε σ’ ένα…
Οι βαθιές αυλακιές των ρυτίδων της όλο και βάθαιναν στη σπουδή του χρόνου. Κι εκείνη… Αχ, εκείνη είχε μια σχέση μίσους στα όρια της εμμονής με τους ‘παραμορφωτικούς’ όπως ισχυρίζονταν…
Εκεί την γνώρισε, στην πανηγυρική γιορτή του Αϊ-Γιώργη, προστάτη του ομώνυμου γειτονικού χωριού. Έπαιρνε και ο ίδιος μέρος στο θεατρικό δρώμενο της αναπαράστασης της νίκης του Αγίου πάνω στο χθόνιο…