ΓΗ, ΠΛΑΝΗΤΗ ΓΕΡΙΚΕ

Γη, πλανήτη γέρικε, βυζαίνεις το πόδι μου,

που θέλει να πετάξει,

ω βασιλιά Ληρ με τη μοναξιά στο χέρι σου.

Θρηνείς εντός σου με μάτια θαλασσινά

των παθών τα συντρίμμια

στον κόσμο των ψυχών.

Στων ασημένιων σου βοστρύχων τα εκατομμύρια χρόνια

το στεφάνι από καπνόχορτο, έναστρη παραφροσύνη

στη μυρωδιά της πυρκαγιάς.

Και τα παιδιά σου,

που τον ίσκιο ρίχνουν ήδη του θανάτου σου,

καθώς γυρίζεις και γυρίζεις

στη θέση σου μες σ’ όλα τ’ άστρα,

του γαλαξία ζητιάνε,

οδηγημένε από τον άνεμο, όπως ο τυφλός από το σκύλο.

Nelly Sachs (1891-1970): Γερμανοσουηδέζα ποιήτρια και θεατρική συγγραφέας Εβραϊκής καταγωγής.  Η ποίησή της έχει χαρακτηριστεί ακραιφνώς λυρική, με επιρροές από το Γερμανικό Ρομαντισμό, ιδίως στο πρώιμο έργο της. Το μυστήριο της ζωής και του θανάτου καθώς και η μυθική διάσταση της κοσμογονίας αποτελούν αγαπημένα θέματά της. Επίσης, η εμπειρία του ολοκαυτώματος είναι φανερή στο έργο της. Το συγκεκριμένο ποίημα έχει μελοποιηθεί. Θεωρείται επίκαιρο στο πλαίσιο της σύγχρονης ανησυχίας για την καταστροφή του περιβάλλοντος. Η Nelly Sachs τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας το 1966.