Μητροπολίτου Αργολίδος Νεκταρίου: Ἀνάσταση
Ἀνέστη Χριστός, καὶ ζωὴ πολιτεύεται. Ἀνέστη Χριστὸς καὶ νεκρὸς οὐδεὶς ἐπὶ μνήματος. Χριστὸς γὰρ ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο. Αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς…
Ἀνέστη Χριστός, καὶ ζωὴ πολιτεύεται. Ἀνέστη Χριστὸς καὶ νεκρὸς οὐδεὶς ἐπὶ μνήματος. Χριστὸς γὰρ ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο. Αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς…
ΞΗΡΑΣΙΑ Δεν περιμένω τη βροχή Αντίθετα με το απογυμνωμένο βουνό και τα δάχτυλα του ήλιου που ψηλαφίζουν τους σπονδύλους του, αντίθετα με το μοναχικό δέντρο, και τη θάλασσα που…
ΤΟΠΟΣ ΑΠΟ ΜΝΗΜΗ Αυτός ο τόπος που φτιάχνει η μνήμη, άβατο αρχαίου ναού ερειπωμένου. Σαν σκόνη οι ψίθυροι αιωρούνται , σαν ήχος γνώριμος από το τότε, ο ήχος των…
Για την Αλίκη Παιδί με τ’ ασυννέφιαστο το μέτωπο, τ’ αγνό Και με τα μάτια που απορούν και ονειροπολούνε Ξέρεις, κι αν φύγει ο καιρός, γοργός σαν τον καπνό…
Δεκέμβρης Α’ Κι έπεσε ξανά το χιόνι παχύ καυτό επάνω στις πληγές μας Έκανε ξανά τον κύκλο του ο χρόνος ανάσα με τους δείκτες της μέσα στα βλέμματά…
Απ’ αυτή τη στήλη συνήθως γκρινιάζουμε, λέμε για τα κακώς κείμενα και για τις πίκρες του κόσμου και της ζωής μας. Όμως ξημερώνει μεγάλη μέρα, μέρα Αγάπης και Χαράς. Μέρα…
«Ἀπηλλοτριωμένος ἦλθον τοῖς ἀδελφοῖς μου καὶ ξένος τοῖς υἱοῖς τῆς μητρός μου»(Ψαλμ. 68) …αιώνες πριν την γέννηση του Χριστού ο προφήτης Δαβίδ μιλά για το πιο συγκλονιστικό γεγονός που…
Δέκα η ώρα Ίσως να ήτανε και χθες, θα ’ναι ίσως και αύριο, δεν ξέρω Το εκκρεμές έχει μονάχα λεπτοδείκτη, δεν χτυπάει πια- Πάντως, ήτανε δέκα και πριν χρόνια…
TΟ ΒΑΡΟΣ ωριμάζει στη σιωπή όπως και η γλύκα, ο αδήλωτος χρόνος δεν καταγράφεται σε λόγια αλλά βιώνεται με το βάθος της στιγμής που υποδιαιρέσεις δεν γνωρίζει. Στη σιγαλιά…
Η θΥΣΙΑ* Τα δόντια του κάστρου πήραν να σκουραίνουν από πάνω μας. Ήταν η ώρα, που φεύγει η μέρα κι έρχεται η νύχτα. Συνυπάρχουν και οι δύο για λίγο.…
Η ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΧΩΜΑΤΟΣ Φούντωσε το χορτάρι, το πρόσωπο του κοιμισμένου δεν φαίνεται πια ούτε το σώμα του, έτσι όπως χτενίζει ο αέρας τα άτακτα μαλλιά του κάμπου· σαν…
Η μητέρα μου πέθανε, αφήνοντας μια μεγάλη, ταραγμένη πνοή, τότε η αδελφή μου κι εγώ κλάψαμε, σκύβοντας το κεφάλι. Τελείωσε, είπε η Ταμάρα, αλλά τότε η Μαμά ανάσανε κοφτά…