TO ANTIO  Πρέπει να σηκωθείς, το ξυπνητήρι διαμαρτύρεται κάθε πέντε λεπτά. Κάνε ένα βήμα, να κατέβεις από αυτή τη λευκή βάρκα, που πλέει απ’ τα μεσάνυχτα ως την ανατολή [ … ]

Η ΒΟΥΚΑΜΒΙΛΙΑ         Στο επαρχιακό φυτώριο μας καθησύχασαν πως τα φυτά του είδους της ψηλώνουν λίγο.“Αν είναι έτσι, δώσε δυο, για να καλύψουμε τον χώρο”. Και τις [ … ]

Βιολί και Σωτέ  Βιολί και Σωτέ. Έτσι τους αποκαλούσαμε εμείς οι φίλοι , η στενή παρέα, όχι μουσικοί όλοι, τρεις μόνο, οι δυο έξοχοι βιολονίστες μας και ο Ζοζέφ, ο [ … ]

Κάθομαι στην άκρη του κρεβατιού και νιώθω πως είμαι στην ούγια της ζωής μου, με το βάρος του τέρατος που λέγεται χρόνος να ακουμπάει στην πλάτη μου. Αυτό το τέρας [ … ]

 Ένα παλίμψηστο                                                                                                                                         Το πώς και το γιατί  τώρα- μετά από τόσα χρόνια- ξετρύπωσε από μέσα μου κι αναδύθηκε μπροστά μου πάλι σαν ζωντανός ο Χατζημιχαήλ, με τρόπο μαγικό, με [ … ]

Η ηλικιωμένη κυρία στο απέναντι μπαλκόνι έχει μια λεμονίτσα. Την έβλεπα από το κρεβάτι μου τις μέρες της ακούσιας κατάκλισης, κάθε πρωί, εκεί γύρω στις 8, να βγαίνει για να [ … ]

«Μια ζαριά – μουρμούρισε – ποτέ δεν θα καταργήσει το τυχαίο» και συνέχισε να περπατά ανάμεσα σε άγρια χόρτα, σε εγκαταλελειμμένους  κήπους ευκλείδειας γεωμέτρησης·  όλα στον τόπο αυτό ήταν τρίγωνα, μικρά τρίγωνα, μικρότερα [ … ]

Το κουβάρι Ήξερα να ξυπνάω τα πρωινά με όλες τις σκέψεις που κουβαλούσα στον ύπνο μου από την προηγούμενη νύχτα, παιδιά μιας ολόκληρης μέρας. Λες και είχα ένα τσουβάλι που [ … ]

Το σπίτι που μένουμε εδώ και πολλά χρόνια απέχει περίπου δώδεκα χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης, όπου ήταν το γραφείο που δούλευα. Κάθε πρωί, εκτός από τα σαββατοκύριακα, το [ … ]

  Πάντα την ταπείνωνε. Από την πρώτη στιγμή που γνωρίστηκαν στο Πανεπιστήμιο. Αυτή φοιτήτρια ξένης φιλολογίας, αυτός της ιατρικής. Η Νόρα καστανόξανθη, με κυματιστά μαλλιά ως τους ώμους, ψηλή και λεπτή, [ … ]