Σήμερα έφερε η Λίζα τη μικρή σπίτι μου, για να πάει για βιομαγνητικό σιάτσου… λέει. ( Το συγκεκριμένο εμείς στην εποχή μας βέβαια αλλιώς το λέγαμε, αλλά έχει δίκιο το [ … ]
Ετικέτα: διήγημα
Φάνης Κωστόπουλος: Το γκι
(Η σχέση μας με τα πράγματα είναι καμιά φορά πιο στενή από όσο νομίζουμε) Ήμουν μικρό παιδί, θυμάμαι, και τις μέρες των Χριστουγέννων τα σπίτια και οι [ … ]
Μάνος Κοντολέων: Ό,τι είναι να ειπωθεί, το γράφω πρώτα…
Όταν ήμουνα μικρός –από μωρό παιδί μέχρι που, πάνω κάτω, έκλεινα τα έντεκά μου τα χρόνια- τον παππού μου δεν τον έβλεπα συχνά. Αλλού έμενε αυτός, αλλού εγώ μαζί με [ … ]
Έρικ Σμυρναίος: Το χαμόγελο της Αστραδενής
1 Ήταν παραμονή πρωτοχρονιάς και η νύχτα ήταν ολόλαμπρη. Μια τεράστια πανσέληνος έπλεε στον ουρανό, ίδια με ολοστρόγγυλο παγόβουνο που αρμένιζε σ’ έναν αρκτικό ωκεανό από μελάνι. Κάτω απ’ το [ … ]
Κώστας Περδίκης: Σινική μελάνη
Η Έπη έθετε μία και μόνη προϋπόθεση. Τα σχέδια, που οι αναγνώστες του περιοδικού θα έστελναν για δημοσίευση, έπρεπε να έχουν γίνει οπωσδήποτε με Σινική μελάνη. Εγώ τότε, αν κάτι σχετικό [ … ]
Νίκος Φαρούπος: Η απογραφή
O κύριος Αλέξανδρος κοιμήθηκε στο γραφείο του τη νύχτα Σαββάτου προς Κυριακή και λόγω φόρτου εργασίας επέστρεψε στο σπίτι του το βράδυ, όταν πια είχε λήξει η υποχρεωτική απογραφή του [ … ]
Κ.Β. Λαμπράκης: Με τα χέρια στις τσέπες
Κοιτάς ίσια μπροστά σου καθώς βαδίζεις γρήγορα, σχεδόν τρέχεις στη λεωφόρο Αλεξάνδρας, έχεις συνείδηση της εικόνας σου σαν σε καθρέφτη, είσαι πελιδνός, σχεδόν άσπρος, τα μάτια σου έχουν γίνει δυο [ … ]
Κατίνα Βλάχου: Το χρώμα του χώματος
«Τρίτος όροφος, τέταρτη πόρτα δεξιά, η καφέ γραμμή στο διάδρομο σας οδηγεί στο γραφείο του διευθυντή. Να πάρετε κουπόνι προτεραιότητας, ακόμη κι αν δεν υπάρχει άλλος στην αναμονή. Κουπόνι άλφα [ … ]
Έρικ Σμυρναίος: Η Σοφία και οι εννιά νάνοι (μέρος τρίτο και τελευταίο)
————— Μια ώρα αργότερα οι νάνοι ήταν ακόμα μαζεμένοι γύρω της. Της έπλυναν το πρόσωπο, της χάιδεψαν τα μαλλιά, της έδωσαν να πιεί νερό και γενικά έκαναν ότι μπορούσαν για [ … ]
Φάνης Κωστόπουλος: Ο συγκάτοικος
Η Πεύκη είναι παράδεισος. Αυτό το ξέρουν ακόμα και οι σκύλοι. Στην πολυκατοικία που μένω, έχουμε ένα όμορφο, κάτασπρο και πανέξυπνο κανίς, τον Τόμπι ή Τωβία, όπως τον φωνάζω εγώ, [ … ]