ΕΓΩ ΦΕΥΓΩ ΜΕΝΕΙ Ο ΚΗΠΟΣ ΜΟΥ Με τον τρόπο του Carlos Castaneda Έρχεσαι και χορεύεις στη θανή σου σε τούτη την ακτή στο τέλος της μέρας. Καθώς [ … ]
Ετικέτα: θάλασσα
Νίκος Τακόλας: Ο γλάρος
Ο Περιδάκης, σπάνια παραφθορά ονόματος (ίσως Περικλάκης), ήταν ένας πολύ ήσυχος άνθρωπος. Είχε τρία παιδιά, ένα από τον πρώτο γάμο και δύο από το δεύτερο. Σύζυγο δεν είχε, από κάποια [ … ]
Μαριέλ Νικοδήμος: Ώρα πρώτη
«Μια ζαριά – μουρμούρισε – ποτέ δεν θα καταργήσει το τυχαίο» και συνέχισε να περπατά ανάμεσα σε άγρια χόρτα, σε εγκαταλελειμμένους κήπους ευκλείδειας γεωμέτρησης· όλα στον τόπο αυτό ήταν τρίγωνα, μικρά τρίγωνα, μικρότερα [ … ]
Ελένη Λιντζαροπούλου: Ένα ερωτικό ποίημα
Η ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ ΤΟΥ HERBERT LIST Έτσι όπως κοιτάζω το περίγραμμά σου Να ραγίζει από επιθυμία Θυμάμαι τα σώματά μας πάνω σε ιδανικά παραπτώματα Αναλογίζομαι την απόγνωση της μελλοντικής απουσίας [ … ]
Λένη Ζάχαρη: Ένα ποίημα – προδημοσίευση από την συλλογή “Να με λες Ελένη” εκδ. Λέμβος
Ίσως η θάλασσα Μεταξύ κενού και καινού μια ανυπόταχτη πολιτεία κατοικημένη από μυστικές παραστάσεις παραπέρα τίποτα ίσως η θάλασσα κι ένα άσπρο φουστάνι ξυπόλητο στα πέτρινα δρομάκια, στην άκρη γνώριμων [ … ]
Νίκος Τακόλας: Αγιά-θαλασσινή
«Λάλησε, πάει λάλησε». «Βικέντη, σύνελθε. Δε γίνονται αυτά», έκανε ο πλοιοκτήτης. Τέσσερεις κυβερνήτες του ‘φυγαν. Χωρίς να ζητήσουν καμιά αποζημίωση. Το ‘βαλαν στα πόδια μόλις πάτησαν στεριά, κοιτώντας πίσω τους [ … ]
Έφη Φρυδά: Η αγωνία του κολυμβητή πριν το μακροβούτι του δεκαπενταύγουστου (πιθανόν και μετά)
Στάθηκε στην άκρη του βράχου κι αγνάντεψε τη θάλασσα. Δροσερή την ένιωθε, ρίγησε κι αυτός μαζί με την επιφάνειά της, γαλαζομέλανη, σε κάποια σημεία βαθυπράσινη, τι βάθος να’ χε άραγε [ … ]
Η Μαντάμ Σιλένα απαντά σε απορίες αναγνωστών επί λογοτεχνικών θεμάτων και θεμάτων Τέχνης (Βιβλία για το καλοκαίρι)
Αγαπητή μαντάμ Σιλένα Ετοιμαζόμαστε για διακοπές (τώρα παίρνει ο σύζυγος την άδειά του), και θα ήθελα φέτος να πάω καλύτερα προετοιμασμένη απ’ όσο πέρυσι (που δεν διάβαζα το Περί ου [ … ]
Τίνα Κωνσταντάτου: Η γοργόνα
Ένα από τα πιο συγκλονιστικά, πολύτιμα κι αξέχαστα δώρα που έχω λάβει ως τώρα στη ζωή μου ήταν μια μάσκα θαλάσσης. Ένα «γυαλί», όπως την αποκαλούσαν συχνά τότε. Μου την [ … ]
Λίζα Διονυσιάδου: Ακρογιάλια
Στ’ ακρογιάλια π’ αγάπησα έχω κρύψει μια θλίψη. Σε κοχύλια ανάμεσα Βοτσαλάκια και φύκια. Κομματιάστηκε ο πόνος μου σε πολύτιμα θρύψαλα, απαλά νανουρίστηκε σε νερένια αγκαλιά. Αγκαλιά μου, [ … ]
Έφη Φρυδά: Σέπια
Ο ουρανός ήταν σχεδόν λευκός, ο ήλιος μεσουρανούσε απορροφώντας και το παραμικρό ίχνος υγρασίας στην αμμουδιά που είχε σπάσει, ρωγμές την διέτρεχαν σχηματίζοντας ανόμοια κομμάτια, κι ήταν σαν να έβλεπες [ … ]
Σκιτσογραφίες 5×5: Αγνή Στρουμπούλη
Θάλασσα Μάνα και ορίζοντας. Θέλησα να ενωθώ μαζί της. Δειλινό, βούταγα βαθειά με ανοιχτά τα μάτια, την κατάπινα, γελούσα· την καλούσα να εισχωρήσει, από κάθε μικρό πόρο, μέσα μου. Την [ … ]