ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Ήμουν στην πρώτη γυμνασίου, την μια βδομάδα πηγαίναμε το πρωί και την άλλη το απόγευμα, καθώς στο ίδιο κτήριο συστεγάζονταν δύο γυμνάσια. Έτσι ανακάλυψα τα ονειρεμένα ηλιοβασιλέματα της Θεσσαλονίκης. [ … ]

«Απεβίωσε», ήταν σημειωμένο με αδιάφορα, άτσαλα γράμματα, που γυάλιζαν ακόμα νωπά, στο χοντρό πράσινο βιβλίο του νοσοκομείου. Στην ίδια επίσης γραμμή μπορούσε κανείς να διαβάσει: 2ος όροφος, δωμάτιο 12, αριθμός [ … ]

                 Εγκλήματα στ’ όνομα της αγάπης “Προσπάθησες να με πληγώσεις όπως ήσουν κι εσύ πληγωμένη. Με συνέτριψες στ’ όνομα της αγάπης” (η Εύα [ … ]

 Το αμπέλι μας το είχε φυτέψει και αναστήσει ο παππούς, ο πα­τέρας της μητέρας μας. Δεν ήταν μεγάλο, ήτανε όμως πολύ καρ­περό. Είχε διαφό­ρων ειδών κλήματα, ροδίτες, μοσχάτα, κέρινα κ.ά. [ … ]

 Κόντευε να βραδιάσει όταν πάρκαρα το αυτοκίνητο μου έξω απ’ το πατρικό μας σπίτι. Τα γκρίζα σύννεφα που απλώνονταν απ’ το πρωί στον χειμωνιάτικο ουρανό πύκνωσαν, βάρυναν και έφεραν μαζί [ … ]