ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ Οι μνήμες των ανθρώπων που δε γνώρισα συνέχεια πληθαίνουν. Τους πλάθω όπως θέλω: ηδυπαθείς, ανέμελους, χαρούμενους, κεφάτους άλλοτε πάλι δύσθυμους, βαρείς, ανταριασμένους με το ευθύ παράστημα και με [ … ]
Ετικέτα: ποίημα
Μαρία Τσάτσου: ένα ποίημα
ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΟ ΔΕΙΠΝΟ Παραδοσιακό εορταστικό δείπνο Με όλο τον θίασο επί σκηνής Τέσσερις γενεές Μέσα στο σκοτάδι του ’70 ή του ‘80 Μόνο που δεν το ξέραμε Κρεμασμένοι από μύθους [ … ]
Κωνσταντίνα Σώζου: ένα ποίημα
ΜΗΝ ΞΕΓΕΛΙΕΣΑΙ Μην ξεγελιέσαι, Τα χιόνια στόλισαν τις βουνοκορφές Μόνο και μόνο για να δεις πόσο απάτητες είναι. Στη ματιά σου μόνο επιτρέπεται να τις ακουμπάει Για να παγώνει [ … ]
Παυλίνα Παμπούδη: ΝΥΧΤΟΛΟΓΙΟ VI
Α, η απρόσεχτη στιγμή, βγήκε το νέο φεγγάρι Πέσανε άστρα, λέκιασε το μαύρο Μα Βλέπεις άραγε στον ύπνο; Ή μόνο αναπαράγεις τις εικόνες που δεν έχουν εγγραφεί; Βλέπεις – [ … ]
Θανάσης Τριανταφύλλου: Ένα ποίημα
Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ Ο ποιητής πείσμων ιστιοπλόος Θάλασσας ανοικτής σε αγώνα Παλεύει κύματα λέξεων Στιγμών Κόντρα σ’ ανέμους άγριους Να πάει το σκαρί στο τέρμα Σίγουρο μα κι [ … ]
Γεωργία Πολυκανδριώτη: ένα ποίημα
Ο,ΤΙ ΑΓΑΠΩ ΣΕ ΣΕΝΑ Ό,τι αγαπώ σε εσένα πιο πολύ είναι τα αιμοφόρα αγγεία σου κι η καρδιά που μέσα τους βουίζουνε τα χρόνια σα μελίσσια, οι αυχενικοί σου [ … ]
Τασούλα Καραγεωργίου: ΜΙΑ ΩΔΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΡΚΟ
Τὴ θυμᾶστε καθόλου τὴ χάρτινη εἰκόνα στοῦ σχολείου τὸν πέτρινο τοῖχο; τὸ φεσάκι τὸ κόκκινο, τὰ μαλλιὰ τὰ λυμένα στοὺς ὤμους, τὰ γαλήνια ὁλόμαυρα μάτια ἁγίου ποὺ μὲ θλίψη κοιτοῦν [ … ]
Γιώργος Βέης: ένα ποίημα
ΣΤ’ ΑΓΡΙΑ ΜΑΝΟΥΣΑΚΙΑ Με τον ασπροχιονιά θα έρθω πάλι να δω τον κάμπο, τα ρουμάνια μου μα και τα χαμηλά του κόσμου ένστικτα που με ξεκλήρισαν πριν [ … ]
Παυσίκακος: ένα ποίημα
ΛΕΥΤΕΡΙΑ Όποιος διψά τη λευτεριά, στιγμή μη λησμονήσει: κάθε ανάβρα πλάτανος, για να φωλιάζει δράκος και να φυλάγει το νερό, σταγόνα μην του λείψει. Αν είσαι γέρος και σκιαχτείς, [ … ]
Περσεφόνη Τζίμα: ένα ποίημα
ΑΠΟΛΑΥΣΗ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ Να βυθιζόμουν σε άσκηση λωτού ν’ αγγίξω την καρδιά της ατόφιας ουσίας Κι από βατήρα να βουτούσα στα βαθιά για να αναδυθώ έπειτα προς την επιφάνεια [ … ]
Δήμητρα Δημητρίου: ένα ποίημα
ΕΠΑΙΤΕΣ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟΥ Σκέψου να επιστρέφεις στη χώρα που αναγιώθηκες κι αυτή να λείπει. Σαν άφτιαχτη κι αστόλιστη στο χρονοντούλαπο της ιστορίας· «Ήρθες;» «Μα πού γύριζες;» Ένα [ … ]
Δημήτρης Τούλιος: ένα ποίημα
ΑΠΟΛΥΤΗ Εγκαινιάζει σήμερα η ψυχή σου το σεργιάνι της στον επάνω κόσμο. Κοίταξε μέσα στα κτήρια, ψάξε μας, το κρυφτό είναι τώρα ένα παιχνίδι που ορίζεις. Στήριξε τα [ … ]