ΕΓΩ ΦΕΥΓΩ ΜΕΝΕΙ Ο ΚΗΠΟΣ ΜΟΥ Με τον τρόπο του C. Castaneda Έρχεσαι και χορεύεις στη θανή σου σε τούτη την ακτή στο τέλος της μέρας. [ … ]
Ετικέτα: ποίημα
Βάλτερ Πούχνερ: ένα ποίημα
TΟ ΒΑΡΟΣ ωριμάζει στη σιωπή όπως και η γλύκα, ο αδήλωτος χρόνος δεν καταγράφεται σε λόγια αλλά βιώνεται με το βάθος της στιγμής που υποδιαιρέσεις δεν γνωρίζει. Στη σιγαλιά [ … ]
Γιωργος Γάββαρης: ένα ποίημα
ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ * ************************************** Ψιθυρίζουν το Κύκνειο άσμα την εποχή των Κομνηνών και των Παλαιολόγων αργότερα. Οι θρόνοι έγιναν καρέκλες απλές με λεπτό αστράγαλο. Βυζάντιο. Μια υπόσταση αδύνατη σκύβει σαν [ … ]
Παυλίνα Παμπούδη: Από το «Σημειώσεις για το Άγραφο»
ΤΟ ΓΡΑΜΜΕΝΟ 4 (Σβήνουν τα πάντα): Σβήνουν τα πάντα, και όλα συνεχίζουν να υπάρχουν Ορφανά όπως εγώ στο σπλαχνικό σκοτάδι Μελάνι νύχτα χύνεται Ωκεανός ενώνοντας Νεκρούς και ζώντες, [ … ]
Βάσω Καρακώστα : ένα ποίημα
ΙΟΥΛΙΟΣ Συνώνυμοι; Αντώνυμοι; Ποιος δίνει ετούτο το ρυθμό στων χαρακτηρισμών τις σωμασκίες; Το χωραφάκι αυτό απέναντι απ’ το παράθυρό μου σφίγγει τα δεμάτια του μες στη χρυσή αγκαλιά του. [ … ]
Κλεονίκη Δρούγκα: ένα ποίημα
Καθένας γυρεύει μια απάντηση Σήκωσα το κεφάλι μου ψηλά και χάζευα το βύθισμα του ήλιου όπως το κάνουν όλοι με λαγνεία λυτή φλερτάρουν τα χρώματα σμίγουν μαζί τους αγγίζουν [ … ]
Φωτεινή Κονταργύρη: ένα ποίημα
ΣΤΙΓΜΗ ΑΠΟ ΚΑΡΒΟΥΝΟ Πρέπει να σε σκέφτομαι κάθε μέρα Ακόμη και με το ζόρι Ακόμη και όταν δεν μου λείπεις Μα τι μέθοδος είναι αυτή; Ποιος την εφηύρε; Να [ … ]
Αντώνης Θ. Παπαδόπουλος: ένα ποίημα
ΓΙΑΤΙ ΦΟΒΗΘΗΚΕ Φαντάστηκε τη ζωή του σαν βιβλίο και χάρηκε. Θα μπορούσε να γυρίσει άσκοπα τις σελίδες, να πηδήξει τα δυσάρεστα κεφάλαια, να ξαναβάλει το βιβλίο στο ράφι, γυρεύοντας [ … ]
Αγγελική Θάνου: ένα ποίημα
ΔΙΕΣΤΩΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ Ζητείται συλλέκτρια ραμμάτων. Εργασία αδιάφορη πλέον. Η γούνα έχει ξεφτίσει. Κομμένα και ραμμένα στα μέτρα του όλα. Μανταρισμένα τα όνειρά της με το τίποτα. [ … ]
Θανάσης Τριανταφύλλου – ένα ποίημα
ΙΚΕΣΙΑ Όμως, ο χρόνος τρέχει, κυλάει και κυλάει, χωρίς να έχει λησμονήσει καν την αίσθηση αυτού που λέμε αιωνιότητα. Περήφανη και πλήρης έπαρσης αυτή, και με ψηλά τη μύτη [ … ]
Ελένη Ε. Νανοπούλου: ένα ποίημα
Η ΚΟΤΣΙΔΑ Καθώς γλιστρούσε πάνω στο λεπτό φόρεμα για να πέσει μαλακά στο πάτωμα σκεφτόταν την δίδυμη αδελφή της να πονάει στον χωρισμό και πώς θα απομείνει μόνη εκεί [ … ]
Αλεξάνδρα Ζερβού: ένα ποίημα
ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΓΗ Σ’ αυτόν τον κήπο, αιώρες, αλυσοδεμένες κι ένα μηχανικό αηδόνι που χρήζει επισκευής. Το συντριβάνι, με ψεύτικα χρυσόψαρα, ν’ αποτραπούν τα σαρκοβόρα πτηνά και τα παρτέρια με [ … ]