Άκουσε το τηλέφωνο να χτυπά μέσα στο σπίτι, ενώ μαστόρευε κάτι στην αυλή. Πήγε να τρέξει να το σηκώσει, πεδικλώθηκε στον γέρικο σκύλο που κοιμόταν δίπλα του, εδώ να πέσει, [ … ]
Ετικέτα: χρόνος
Καίτη Παυλή: Ο καιρός και ο χρόνος
Παιδιόθεν με απασχόλησαν ζωηρά οι έννοιες Χρόνος και Καιρός. Ιδίως τέτοιες μέρες που γιορτάζαμε την έλευση του νέου και τραγουδούσαμε περιχαρείς: «Πάει ο παλιός ο Χρόνος, ας γιορτάσουμε παιδιά…». Πότε [ … ]
Φάνης Κωστόπουλος: LITTLΕ ΒΕΝ
Tο βρίσκω, φίλε μου, πολύ ανθρώπινο αλλά και σύμφωνο προς τον κώδικα της μακρόχρονής φιλίας μας ν’ ανταποδώσω το τηλεφώνημά σου με ένα γράμμα, που, [ … ]
Λένη Ζάχαρη «Διαβάζοντας αλλιώς…Παυλίνα Παμπούδη: Το σπίτι στους 40 δρόμους, Ροές, 2011»
Το Σπίτι στους 40 δρόμους είναι η 16η ποιητική συλλογή της Παυλίνας Παμπούδη. “Συνεπής” ως προς τον τρόπο γραφής της, χρησιμοποιεί τα ρεαλιστικά στοιχεία μ’ έναν απείθαρχο σουρεαλισμό και δημιουργεί [ … ]
Καίτη Παυλή: Σχέδια ερήμην…
1 Γ ι α μ ι α ζ ω γ ρ α φ ι ά Διυλίζω τη νύχτα Βαθύ μπλε απλώνω Στις επιφάνειες Το φως να περνά Διαγώνια Με [ … ]
Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Το δαγκωμένο μήλο
Ένα μήλο πήγε μόνο του στο παζάρι να πουληθεί. Το μήλο ήταν δαγκωμένο. Κούτσαινε πηγαίνοντας. Κατρακυλώντας. Ώσπου, έφτασε στα πόδια μιας κοπέλας. Ήταν μια μελαχρινή, πολύ όμορφη και φορούσε ένα [ … ]
Σκιτσογραφίες 5×5: Μάνος Κοντολέων
Αισθήσεις Τα πεταμένα σκουπίδια γύρω από τους μεταλλικούς κάδους. Τα σάπια φύλλα που σκεπάζουν τις σχάρες των υπονόμων. Τοίχοι που αναδίδουν μυρωδιά από ούρα και μούχλα. Δίπλα στις ρίζες καχεκτικών [ … ]
Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Μαρσέλ Προυστ / Ο μίτος του χρόνου
Ο Ρότζερ Σάτακ, ένας πολύ σημαντικός μελετητής της ζωής και του έργου του Μαρσέλ Προυστ, λέει σε κάποιο σημείο του βιβλίου του γι αυτόν: »Οι ζωές των συγγραφέων δεν είναι [ … ]
Γιούλη Ζαχαρίου: Θεατής με πολυεστιακά – Ο δικός μου Ταρκόφσκι
Αποκαλυπτική εμπειρία υπήρξαν για μένα όλες οι ταινίες του μεγάλου ρώσου δημιουργού. Αποκαλυπτικές μιας άλλης πραγματικότητας, άγνωστης και όμως εκπληκτικά οικείας, περίκλειστης και όμως απροσδόκητα ανοιχτής στην ‘’αθώα’’ ματιά ενός [ … ]
ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΚΛΗΒΑΝΙΩΤΗΣ: Ένα ποίημα
Τ’ ανύπαρκτου χρόνου τα υπαρκτά Αγρυπνώ με ήχους σιωπής στη νύχτα του αμετακίνητου χρόνου. Ροή νερών απόμακρου ποταμού εκεί και του ρολογιού της πόλης ψηλά στο λόφο που, βαριεστημένο, [ … ]