Έφη Φρυδά: Λοχ Νες
Ο Θόδωρας δούλευε στο σουβλατζίδικο του Βαρτάν στο Μοναστηράκι. Μέρα-νύχτα ιδρωκοπούσε πάνω από τη φωτιά, την τσίκνα και τις μυρωδιές, αλλά ποτέ δεν παραπονιόταν, αντιθέτως του άρεσε. Γιατί έτσι βρισκόταν…
Ο Θόδωρας δούλευε στο σουβλατζίδικο του Βαρτάν στο Μοναστηράκι. Μέρα-νύχτα ιδρωκοπούσε πάνω από τη φωτιά, την τσίκνα και τις μυρωδιές, αλλά ποτέ δεν παραπονιόταν, αντιθέτως του άρεσε. Γιατί έτσι βρισκόταν…
Άνθη νεραντζιάς Από το πρωί ανασαίνω χρώμα βαθύ πορτοκαλί και λουλούδια νεραντζιάς . Έτσι περνάω τα γεφύρια της μνήμης , τοξωτά σαν της ψυχής μου τις χορδές που κάθε…
Η νυχτιά σκίστηκε σα χαρτί που κόπηκε βίαια και άτσαλα πετάχτηκε στον κάδο των άχρηστων. Η κραυγή του νεαρού άντρα έσκισε το σκοτάδι, μπήκε στα γειτονικά διαμερίσματα, βομβάρδισε τα ζώντα…
Στον Θανάση Λερούνη Απρίλης και χιόνι. Απρίλης και χιόνι στα βουνά του Αφγανιστάν. Πορεία ανηφορική, σχεδόν κάθετη, ύψη απροσμέτρητα. Δεν έχεις δεχτεί να κάτσεις στο άλογο που σου πρόσφεραν…
Κάτω από ένα κουνουπίδι Περπατώντας στους δρόμους των αστικών κέντρων συμβαίνει συχνά να είμαι απορροφημένος στις σκέψεις μου, ενώ φαίνεται σα να χαζεύω. Από μαθητής …
Ο φονιάς Το άκουσα που το’ λεγε στη μάνα μου ο πατέρας μου ένα μεσημέρι, την ώρα που τρώγαμε. -Αύριο φτάνει με το βαπόρι ο φονιάς. Ο φονιάς! Δεν είχε…
«Να είσαι ρεαλίστρια, να ζητάς το αδύνατο»* Αγαπά το καλοκαίρι. Μπορεί να κάνει φοβερή ζέστη και η φίλη της η Συλβί από τη Γαλλία να διερωτάται πώς αντέχει, όμως…
ΠΟΝΟΣ ΠΛΗΡΟΥΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ Πωπώ, ξύπνησες. Έχεις κοιμηθεί χωρίς παυσίπονο και τώρα στις έξι κοιτάς τα μηνύματά σου στο κινητό, στριφογυρνάς, είσαι καλά .Ανησυχείς. Δηλαδή πώς είσαι καλά, και τι θα…
…στο παγκάκι, μπροστά από την είσοδο του σχολείου. Γεια. Πώς είσαι; Γεια, καλά αλλά έχω νεύρα. Γιατί μωρέ; Τι σου κάνανε; Περίμενα στη στάση πολύ ώρα και δε πέρασε. Βλαστήμησα…
Λευκό τετράγωνο τραπέζι με γυάλινη επιφάνεια και από κάτω συρτάρι με διακριτά χωρίσματα. Αγορασμένο κάποτε από το ΙΚΕΑ για να στηθεί στο κέντρο, του κατάδικού της, επιτέλους δωμάτιου. Θα…
Συχνά με επισκεπτόταν τις μεταμεσονύχτιες ώρες ο πατέρας μου. Τον έβλεπα στα όνειρά μου. Όμως αυτή η φορά ήταν διαφορετική. Δεν κοιμόμουν, βρισκόμουν στο γραφείο, όταν σώθηκε το λάδι από…
Κυριακή απόγευμα, άνοιξη, λίγο πριν το ’60. Τελειώνω όπως, όπως τα γραψίματα και τα διαβάσματα της Δευτέρας, γιατί λαχταράω να πάω μια βόλτα με το καινούργιο μου ποδήλατο. Είναι, ένα…