ΝΥΧΤΩΝΕΙ Νυχτώνει Ο χρόνος μοιάζει ακίνητος Κι όμως νυχτώνει Ή μήπως δεν ξημερώνει ποτέ; Νυχτώνει Το σκοτάδι απλώνεται Στα μάτια, στα χέρια Στις λέξεις που λιγοστεύουν Ακόμη και στις ανάσες…
Έμοιαζες πολυτραυματίας, έβγαινες από ερείπια Ξανακρυβόσουν, αχ Σε τρόμαξα; Ποιος από όλους είσαι απόψε; Πρόγονος; Ίσκιος; Εραστής κρυφός; Παιδί; Καταλαβαίνω, είσαι όλοι, όλη η Ιστορία Ντρέπεται για τον άνθρωπο, κρύβεται…
ΓΑΛΑΖΙΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ Επάγγελμά μου το γαλάζιο αδιέξοδο, η καλλιέργεια των ιριδισμών σου. Θρησκεία και ζήλος της μορφής σου, στιλπνής αυγής περισπωμένη. Υπαινιγμός ολάνθιστης βροχής, φιλί αλεξίπτωτο. …
Τακ...τακ ....τα ...τακουνάκια... Τακ... τακ... τα... τακουνάκια... Ισιώνει το φουστάνι της που τσιτώνει στην κοιλιά γιατί έχει και τα παχάκια της. Δεν είναι και παιδούλα πια.. Γκλιν...γκλαν... κουδουνίζουν τα βραχιόλια…
