Στ. 321‒368 (σχ. 2) […] Γιατί είναι οικτρό πόλη τόσο πανάρχαια να στείλετε στον ΄Αδη ‒ λεία από δόρυ σκλαβωμένη ‒ με στάχτης κουρνιαχτό, από…
Mην κλειδώσεις την πόρτα. Kινήσου ελαφρά σαν φύλλο στην αύρα πέρα στην κοιλάδα της αυγής. Αν είσαι πολύ όμορφος, καλύψου με στάχτη. Αν έξυπνος πολύ, πήγαινε μισοκοιμισμένος. Αυτό που είναι…
ΟΔΟΣ ΦΑΙΣΤΟΥ Πράσινες, ολοφούντωτες οι τρεις μαγνόλιες στη σειρά. Χάρμα ματιών στο πεζοδρόμιο το άχρηστο, αφού ανύπαρκτοι οι πεζοί στο δρόμο εκεί. Παχιά, γυαλιστερά, μεγάλα φύλλα στα κλαριά, στις…
