Έφη Φρυδά. Françoise Gilot. 2ο μέρος «Λίγο ακόμα κόκκινο, ωραία είναι να υπερβαίνουμε τα όρια»

    «Μια σταλιά κόκκινο, λίγο ακόμα, γιατί όχι; Ίσως έβαλα πολύ… ένας ακόμα λόγος να βάλω παραπάνω. Ωραία είναι να υπερβάλλουμε, να υπερβαίνουμε τα όρια, να πηγαίνουμε στο άλλο…

4 Comments

Καίτη Παυλή: ένα ποίημα

ΣΤΗΝ ΑΚΤΗ Τ' ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ                                             Στην Αθηνά μου     Το κόκκινο πλοίο που σ’ όλη τη ζωή περίμενες Ποτέ δεν ήρθε να σε πάρει   Τώρα μονάχη σου…

0 Comments

Αλεξάνδρα Ζερβού: ένα ποίημα

Ιεριχώ*   Όταν κοπάσαν οι βομβαρδισμοί, μπήκε και πάλι στον κοιτώνα. Συναρμολόγησε με προσοχή τα θραύσματα των πορφυρών γυαλιών,  τάβαλε στους φεγγίτες, να παρατείνει την αυγή και να διαβάσει τις …

0 Comments

Κλεονίκη Δρούγκα: Μαμά

-Μαμά, μερικά πρωινά όσον κι αν θέλω δεν μπορώ να σου μιλήσω έχω δουλειά στο κόκκινο -Δεν πειράζει, παιδί μου. Είσαι καλά; Παύση   -Μαμά, διορθώνω γραπτά καθαρίζω το μπαλκόνι…

0 Comments

Ευρυδίκη Παπαδοπούλου: ένα διήγημα

ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΦΟΥΣΤΑΝΙ   Η Κατερίνα κλείστηκε στο μπάνιο πεντέμισι ώρα το πρωί κι άναψε  το τρανζιστοράκι. Τραγούδια μονάχα άκουγε. Απέφευγε ανακοινώσεις  πανδημίας. Το άνοιξε, μα κείνο δε μίλησε. Το…

0 Comments

Αντώνης Θ. Παπαδόπουλος: Ένα ποίημα

 Τα χειρόγραφα Εμβρόντητος κρατούσε τα χειρόγραφα που του ’δειξα κι όχι για λάθη, κάποια πεζότητα των στίχων ίσως. Πρόσεχε μόνο τα κόκκινα γράμματα, συστήνοντάς μου αμήχανα κανονικό μελάνι. Στάθηκε λίγο…

0 Comments

Φροσούλα Κολοσιάτου, Δυο ποιήματα

Μαγεμένος  φωτογράφος   Ένα μικρό σύμπαν Και η κατάληψη του ορίζοντα Από ψηφιακό κόκκινο   Αντιστροφές Αθέατα αναποδογυρίσματα   Σε σκοτεινό θάλαμο Άρχισε η αποκαθήλωση Πιτσιρικάς Με άλλο πρόσωπο Σαν…

0 Comments