Η νυχτιά σκίστηκε σα χαρτί που κόπηκε βίαια και άτσαλα πετάχτηκε στον κάδο των άχρηστων. Η κραυγή του νεαρού άντρα έσκισε το σκοτάδι, μπήκε στα γειτονικά διαμερίσματα, βομβάρδισε τα ζώντα…
TO ΡΟΛΟΪ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ Μπορεί να κάνω και λάθος, όμως, νομίζω, πως τους ανθρώπους μας που φεύγουν απ’ τη ζωή, ιδιαίτερα τους μεγάλους, τους ενταφιάζουμε δυο φορές κι όχι…
Τα μαγικά δεσμά της καταγωγής και η κρίση της ταυτότητας. Στην Κοινωνιολογία και την Κοινωνική Ψυχολογία (Δυναμική των ανθρώπινων ομάδων) χρησιμοποιώνται έννοιες όπως “αυτοστερεότυπος” και “ετεροστερεότυπος”[1], για να χαρακτηρίσουν…
Ευριπίδη «Μήδεια», Μονόλογος Επιμέλεια, Μετάφραση, Παρουσίαση: Γεωργία Παπαδάκη ∼Τραγούδι «Πάτωμα», ερμηνεία Αρλέτα, «Μετά τιμής», 1993 στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου μουσική:Σταμάτης Κραουνάκης (η χρήση του τραγουδιού δεν έχει…
Η Ρόμπα «Με λένε Μπάμπη, με λένε Ρόμπα, με λένε και Ληγμένη Επιταγή. Όχι από ασέβεια για μένα. Εγώ τους έχω δώσει το θάρρος. Γιατί μ’ αρέσει να περνάω τη…
Ι Σήμερα το πρωί φυτέψαμε τη μάνα μου, μάρμαρο δε βάλαμε, σκέτο χώμα ρίξαμε από πάνω της και λίγα βότσαλα γύρω γύρω, να την ποτίζει η βροχή, να πεταχτούν από…
Εικονοστάσι Τις νύχτες της αγωνίας σας φωνάζω έναν έναν ανάβω καντήλι σας λιβανίζω με ευλάβεια σαν τη μάνα μου και τη μάνα της μάνας μου γυρεύω σημάδι μα στις μετάνοιες…
Κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη. Ο χρόνος σμιλεύει αργά αλλά αδυσώπητα τη μορφή μου. Δεν ξεγελιέται και ας προσπαθώ να του ξεφύγω. Εις μάτην. Είναι ορατά τα σημάδια του…
Πάντα θ’ αναζητώ την ανέσπερη αγκαλιά της μάνας μου και ας έχω μνήμη ελαττωματική Σαν τη δίνη του ποταμού θα στροβιλίζεται πάντοτε γύρω απ’ τις…
ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ Εκεί που ζει εφησυχασμένος ο άνθρωπος ξεστρατίζει μεμιάς ο στοχασμός του απ’ την άμετρη αυταρέσκεια της παντοδυναμίας του και γίνεται όλος πνεύμα. Κι έτρεχα μικρό παιδί…
Η ΡΟΜΠΑ Μέσ’ στ’ άγρια μεσάνυχτα! Ποιος διάολος είναι νυχτιάτικα; Και επιμένει· δέκα φορές χτύπησε το τηλέφωνο, το ’κλεισε και ξαναχτυπάει αμέσως μετά. -Γύρισες; Πήρα πριν λίγο και στο…
Ρυζόγαλο Η μάνα του δεν έδειχνε τρυφερότητα. Όχι μόνο σ’ αυτόν, σε κανένα απ’ τα παιδιά της, έξι είχε που της ζήσανε. Πού να προλάβει; Μοίραζε φροντίδα και χέρια στα…
