Ένας από τους δύο ιστορικούς λόγους που εκφώνησε ο Ξενοφών Ζολώτας, ως διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας και μόνιμος εκπρόσωπος της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και στην Παγκόσμια Τράπεζα, στα Αγγλικά χρησιμοποιώντας, εκτός από λίγους συνδέσμους, προθέσεις και άρθρα, μόνο λέξεις ελληνικής προέλευσης. Οι ομιλίες, οικονομικού περιεχομένου, πραγματοποιήθηκαν στην Ουάσινγκτον . Η πρώτη στη συνεδρίαση της Διεθνούς Τράπεζας το 1957, την οποία ξεκίνησε με τα λόγια: « Σήμερα θα σας μιλήσω ελληνικά, τα οποία όμως όλοι θα καταλάβετε », και πράγματι, όλοι συνειδητοποίησαν ότι καταλάβαιναν ελληνικά. ΄Εκανε τόσο μεγάλη εντύπωση που του ζητήθηκε να ξαναμιλήσει με τον ίδιο τρόπο και στη συνεδρίαση του 1959,  αναδεικνύοντας με αυτόν τον τρόπο το μεγαλείο της ελληνικής γλώσσας και την επίδρασή της σε παγκόσμιο επίπεδο.

Kyrie, It is Zeus’ anathema on our epoch for the dynamism of our economies and the heresy of our economic methods and policies that we should agonize the Scylla of numismatic plethora and the Charybdis of economic anaemia. It is not my idiosyncrasy to be ironic or sarcastic, but my diagnosis would be that politicians are rather cryptoplethorists. Although they emphatically stigmatize numismatic plethora, they energize it through their tactics and practices. Our policies have to be based more on economic and less on political criteria. Our gnomon has to be a metron between political, strategic and philanthropic scopes. Political magic has always been anti-economic. In an epoch characterized by monopolies, oligopolies, monophonies, monopolistic antagonism and polymorphous inelasticities, our policies have to be more orthological. But this should not be metamorphosed into plethorophobia, which is endemic among academic economists. Numismatic symmetry should not hyper-antagonize economic acme. A greater harmonization between the practices of the economic and numismatic archons is basic. Parallel to this, we have to synchronize and harmonize more and more our economic and numismatic policies panethnically. These scopes are more practicable now, when the prognostics of the political and economic barometer are halcyonic. The history of our didymus organizations in this sphere has been didactic and their gnostic practices will always be a tonic to the polyonymous and idiomorphous ethnical economies. The genesis of the programmed organization will dynamize these policies. Therefore, I sympathize, although not without criticism on one or two themes, with the apostles and the hierarchy of our organs in their zeal to program orthodox economic and numismatic policies, although I have some logomachy with them. I apologize for having tyrannized you with my Hellenic phraseology. In my epilogue, I emphasize my eulogy to the philoxenous autochthons of this cosmopolitan metropolis and my encomium to you, Kyrie, and the stenographers». 1959