You are currently viewing Γιώργος Γάββαρης: ένα ποίημα

Γιώργος Γάββαρης: ένα ποίημα

ΤΑ  ΔΥΣΚΟΛΑ

 

Τώρα φτάνουμε στα δύσκολα.

Είναι ακριβώς η ώρα.

Προσπαθείς να επιστρέψεις σε

μια άλλη εποχή διασχίζοντας

αχανείς εκτάσεις έχεις έναν

περίεργο τρόπο να σκοτώνεις τ΄αχνάρια.

Αμίλητος μες στη νύχτα

η καύτρα του τσιγάρου  όπως κουνούσες τα χέρια

μια μπρος μια πίσω πήγαινε.

Όπως η ζωή σου.

Θεομηνία έπληξε την περιοχή

–το ποτάμι φούσκωσε και θέριεψε–

Έκανες διαδρομές σε άγνωστους τόπους

πορείες στο σκοτάδι πολύωροι ποδαρόδρομοι πάνω στο χιόνι

ή κάτω από τον καυτό ήλιο.

Έτρεξες, άλατα ιδρώτας, δεν άντεξες

τόσα βλέμματα.

Δημιούργησες μια μίζερη και

μουντή καθημερινή τοιχογραφία.

Όλες οι βεβαιότητές σου καταρρίφτηκαν

εν ριπή οφθαλμού.

Δεν μπορώ να στα πω καλύτερα!

Μπορείς γυμνός

να αντιμετωπίσεις την καταιγίδα;

Όσος χρόνος χάθηκε, χάθηκε.

Αφήστε μια απάντηση

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.