ΕΣΤΑΥΡΩΤΑΙ Ο ΕΜΟΣ ΕΡΩΣ*

                                                                                                               Στην Κίρκη Κεφαλέα

Οι γυναίκες ήρθαν πρωί πρωί

Και δεν Σε βρήκαν

Έκαναν άνω κάτω το σπίτι

Άλλη έκλαιγε άλλη σιωπούσε

Η μικρότερη τράβαγε τα μαλλιά της

Τι της ήσουν Εσύ

Ο μαστιγωμένος με το δερμάτινο λουρί

Και τους τραχιούς  βώλους στις άκρες;

Χιλιάδες χρόνια αργότερα έμενε ακόμα σιωπηλή

Γιατί Εσύ είχες πεθάνει

Και είχες Αναστηθεί

Κι εκείνη

Μόνο τον έρωτά της

Είχε

Για να το αποδείξει

* Ο τίτλος του ποιήματος είναι φράση από την προς Ρωμαίους επιστολή του Αγίου Ιγνατίου Θεοφόρου.

ΕΑΡΙΝΑ ΣΗΜΑΝΤΡΑ

                                                                                                                  Στον Ιωσήφ Βιβιλάκη

Τι ωραία ακούγονται εκείνα 

Τα εαρινά Σου σήμαντρα 

Αργά  Πένθιμα 

Θυμίζοντάς μας τόσους θανάτους

Όμως κανέναν δεν ξεγελούν

Κι ας είναι -Σήμερα-

Η πιο Μεγάλη Παρασκευή

Εκείνα σημαίνουν

Μα εμείς ξέρουμε -Σήμερα-

Πως -Εσύ τουλάχιστον-

Έχεις ήδη Αναστηθεί