ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ¹  ΠΑ VII,465

 Το χώμα είναι νιόσκαφτο κι εκεί, πάνω στο μέτωπο της στήλης,

 σαλεύουνε τα φύλλα των μισομαραμένων στεφανιών.

 Ας ξεδιακρίνουμε, οδοιπόρε, αυτά που ’ναι γραμμένα

 και το τι λέει ας δούμε,

 ποιανού τα άθλια οστά η πέτρα αυτή σκεπάζει.

 « Ξένε, είμαι η Αρετημιάς. Πατρίδα μου η Κνίδος.

 Του Εύφρονα την κλίνη ως ταίρι του μοιράστηκα.

 Της γέννας τις ωδίνες εγώ δεν τις στερήθηκα.

 Παιδιά γέννησα δίδυμα.

 Το ’να στον άντρα μου το άφησα για οδηγό στα γηρατειά του,

 τ’ άλλο το παίρνω μακριά, του αντρός μου θυμητάρι».

                                               ——–

ΑΔ(Δ)ΑΙΟΣ²   ΠΑ VII, 240

 Τον τάφο του Αλέξανδρου του Μακεδόνα αν κάποιος ψάλλει,

 εκείνου μνήμα και τις δυο ηπείρους ας τις λέει. 

                                               ———-

ΑΝΤΙΠΑΤΡΟΣ Ο ΣΙΔΩΝΙΟΣ³  ΠΑ IX,66

Θαμπώθηκε η Μνημοσύνη,⁴ σαν τη Σαπφώ αγροίκησε

με τη μελένια τη φωνή, νιώθοντας φόβο

μήπως κι οι θνητοί έχουν τη δέκατη τη Μούσα.

ΑΝΤΙΠΑΤΡΟΣ Ο ΣΙΔΩΝΙΟΣ  ΠΑ IX, 721⁵

E μοσχαράκι, γιατί κοντοζυγώνεις τα λαγόνια μου;

Τι θες και μουκανίζεις;

Η τέχνη μέσα στους μαστούς δεν έχει βάλει γάλα.

                                   ——–

ΕΡΥΚΙΟΣ Ο ΚΥΖΙΚΗΝΟΣ⁶ ΠΑ VII, 230

Όταν κιοτή από τον πόλεμο η μητέρα σου σε δέχτηκε

και με χαμένη τη λαμπρή αρματωσιά σου όλη,

μεμιάς, Δημήτριε, η ίδια, τη φονική τη λόγχη έμπηξε

μες στα πλατιά λαγόνια σου πέρα για πέρα κι είπε:

«Ναι, πέθανε, κι η Σπάρτη ας μη στιγματιστεί·

γιατί δε λάθεψε εκείνη, αν έθρεψε δειλούς το γάλα το δικό μου».

                                   ———–

 ΦΙΛΙΠΠΟΣ Ο ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΥΣ⁷  ΠΑ XVI, 81⁸

΄Η ο θεός ήλθε από τον ουρανό στη γη

για να σου δείξει την εικόνα του, Φειδία,

ή πράγματι εσύ ανέβηκες στον ουρανό

για ν’ αντικρίσεις τον θεό.

ΦΙΛΙΠΠΟΣ Ο ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΥΣ ΠΑ ΙΧ, 575

Πιο γρήγορα ο ουρανός τ’ αστέρια του θα σβήσει

ή μονομιάς την όψη της νυχτιάς ολόφωτη θα τηνε κάνει ο ήλιος

κι η θάλασσα θα ’χει γλυκό νερό για τους θνητούς να πίνουν

και οι νεκροί πίσω στων ζωντανών τον τόπο θα γυρίσουν,

παρά θε νά ’ρθει η στιγμή που τ’ όνομα το ένδοξο

του γιου τού Μαίονα, του Ομήρου,

μέσ’ απ’ του έργου του τις γέρικες σελίδες

θα το κατανικήσει η λήθη.

1)Ελεγειακός ποιητής των αρχών του 3^ου αιώνα π. Χ. Καταγόταν από την Αλικαρνασσό.

2) Για τη ζωή τού Αδ(δ)αίου δεν γνωρίζουμε σχεδόν τίποτε, ούτε πότε ακριβώς έζησε. Ορισμένοι θεωρούν ότι άκμασε στην εποχή του Μ. Αλεξάνδρου, άλλοι στα χρόνια του ΄Ατταλου Α΄, βασιλιά της Περγάμου. Πιθανότερος τόπος καταγωγής του είναι η Μακεδονία.    

3)Ποιητής από τη Σιδώνα (τέλη 2^ου αιώνα π.Χ.). Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της Συριακής-Φοινικικής σχολής, η οποία συνδέεται με μια άνθηση του επιγράμματος.

4) Η Μνημοσύνη ήταν η προσωποποιημένη θεά της μνήμης, η οποία απέκτησε από τον Δία τις εννέα Μούσες – πριν από την ανακάλυψη της γραφής η απομνημόνευση ήταν η αρετή του ποιητή.

5)Το επίγραμμα αυτό ανήκει σε μία σειρά επιγραμμάτων της ΠΑ τα οποία είναι εμπνευσμένα από την «Αγελάδα» του Μύρωνα, ένα φημισμένο έργο του μεγάλου χαλκοπλάστη του 5^ου αιώνα π.Χ. Το γλυπτό είχε στηθεί στην αγορά της Αθήνας και προκαλούσε τον θαυμασμό με την τέλεια φυσικότητά του. Στους ρωμαϊκούς χρόνους μεταφέρθηκε στη Ρώμη και αργότερα στην Κωνσταντινούπολη.

6)Επιγραμματοποιός από την Κύζικο. ΄Εζησε τον 1^ο αιώνα π. Χ.

7)Επιγραμματοποιός από τη Θεσσαλονίκη (1^ος αιώνας π. Χ. – 1^ος αιώνας μ.Χ.).

8) Περίφημο επίγραμμα για τον γλύπτη Φειδία και το σπουδαίο έργο του, το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία στην Ολυμπία, το οποίο θεωρήθηκε ως ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου.