Τέλος

Αθόρυβα το τέλος γράφεται

Άνω τελεία στην αρχή  

Κι ακριβοθώρητη η επανάληψη.

Αύριο λες, αύριο πάλι

Και κατακόκκινο το αύριο ζεσταίνεται με λόγια

Φουσκώνει μεγαλώνει στο όνειρο η προσμονή

Ύστερα  έρχεται η μετάθεση

Κοιτάς στον ουρανό τα πρώτα σύννεφα

Αύριο, λες, αύριο σαν ξημερώσει πάλι

Κι ύστερα  όλο και πιο αργά, πιο αραιά

Σαν σιγανή ψιχάλα η συνάντηση

Κι ωστόσο ακόμα μια φορά

Συναυλία πουλιών στο μυστικό σου κήπο

Encore encore ακούς την ηχώ της φωνής σου

Κι ύστερα μόνο σιωπή και μάταιη αναμονή

Αθόρυβα πέφτει παντού τo χιόνι.

Χιόνι και λήθη στις ρωγμές και στις συνάψεις

Ένα βουβό άχρωμο θα τα καλύψει όλα

Λευκή  σιωπή κι αδειάζει η σκηνή.

Μα το νεκρό πουλί που πέφτει παγωμένο

Εσύ δε θα μπορέσεις να το δεις.

Έτσι το τέλος θα γραφτεί. Τελεία.