Παυλίνα Παμπούδη: ‘Ενα ποίημα

Nature morte

 

 

Πάλλεται το μαχαίρι, ανεβαίνει, περιίπταται

Αλλάζει ξαφνικά κατεύθυνση

Στέκει, στοχεύει, εφορμά, καρφώνεται στο κέντρο

 

Πάλι στο κέντρο των κύκλων των αθέατων

Δονείται,  ζζζννν

 

Δεν έπρεπε να κοιτάζω τόσο επίμονα, δεν-

Η νεκρή φύση ζωντάνεψε, να:

Τα ροδάκινα εκρήγνυνται άηχα, ο καμβάς κρακελάρει  

Τα σταφύλια επιστρέφουν στον Αύγουστο

Το ρόδι σκορπίζει στην τύχη

Λυώνει η φρουτιέρα, το ξύλο λεκιάζει

Χάος

Άφτερα πουλιά σε ανάληψη

Ο σκοτωμένος λαγός δραπετεύει

 

Ο ζωγράφος κρύβεται πιο βαθιά στο δάσος του-

 

Τώρα να, βλέπουμε και πάλι μόνο τοίχο.